بررسی تطبیقی پایداری در اشعار عبدالوهاب بیاتی و اخوان ثالث

مسیله پایداری و مقاومت در ادبیات هر کشوری به دلیل اینکه از اوضاع اقتصادی ،اجتماعی و سیاسی هر جامعه ای نشات می گیرد،پرداختن به آن از اهمیت بالایی برخور دار است.درطول تاریخ شاعران شعر خود را به عنوان سلاح به کارگرفته و سایه ی اوضاع جامعه را در شعر خود گستراندند.از میان این شاعران عبدالوهاب بیاتی در اوضاع متشنج عراق و مهدی اخوان ثالث در اوضاع نابه سامان ایران، در مقابل ظلم و جور مهرسکوت بر لب نزده و عصیان کرده اند. شعر این دو شاعرکه تقریبا به لحاظ تاریخی در یک دوره از زمان بودند، بیانگر ابعاد مختلفی از جمله مبارزه طلبی علیه حکومت زبان نماد و رمز بیان می کنند،و تا جایی از مبارزه دست نمی کشند که به اسارت محکوم می شوند. در این مقاله که از روش تطبیقی بهره گرفته است،ابتدا درمورد ادبیات تطبیقی و مکتب سلافی و وجه تسمیه توضیحات مختصری ارایه می شود.سپس،به مقایسه ی اشعار مقاومت و پایداری دو شاعر می پردازیم.