تاثیر شهرهای کوچک بر کاهش و جلوگیری مهاجرت و حاشیه نشینی درکلان شهرمشهد نمونه موردی شهرفریمان

از آنجا که درکشورهای در حال توسعه ای چون ایران، توزیع فضایی جمعیت و توزیع فضایی کانون های شهری در یک چهارچوب منظم وهماهنگ بخشی – منطقهای صورت نگرفته، رشد شتابان جمعیت شهرنشین مسایل و مشکلاتی را ابجاد نموده است. به منظور دستیابی به توسعه متوازن و یکپارچه در فضای منطقه ای، ایجاد سلسله مراتب متعادل و نظام یافته ی سکونت گاهها از نیازهای اساسی به شمار می آید که در این میان توجه به شهرهای کوچک یکی از راه کارهای تعادل بخشی به این وضعیت می باشد. مهاجرت به عنوان یکی از پیچیده ترین پدیده های اجتماعی به نوبه خود منفی نیست، اما زمانی که به صورت وسیع انجام گیرد و شهرها امکانات و زیرساختهای کافی را جهت پذیرایی از این جمعیت عظیم نداشته باشند، باعث شکلگیری مناطق حاشیه نشین در شهرها می شوند، این مناطق به دلیل سیمای نامطلوب، پایین بودن سطح بهداشت عمومی و سلامتی، فقدان شغل رسمی، اعتیاد و مساکن نامناسب باعث ناامنی میشوند. هدف از انجام این مقاله بررسی نقش شهرهایکوچک در تعادل وکاهش مهاجرت و هم چنین کاهش از حاشیه نشینی درکلانشهرمشهد است. روش تحقیق توصیفی – تحلیلی میباشد.نتیجه به دست آمده با توجه به این که راهکارهای بیشترمحققان برای کاهش حاشیه نشینی و تمرکززدایی توجه به شهرهای کوچک می باشد، شهرستان فریمان با توجه به نزدیکی به شهرمشهد، موقعیت مناسب و همچنین پتانسیلهای وقوتهای موجود همچون گردشگری، خدماتی، کشاورزی و صنعتی و ... باعث کاهش مهاجرت روستاییان به کلان شهر مشهد میشود. ولی در مجموع نیاز به حمایت از طرف مسیولین و بزرگان این شهرستان نیاز دارند که بتوانند سرمایه دارها رو برای سرمایه گذاری در این شهرستان تشویق نمایند