جایگاه جمعیت در توسعه پایدار سرزمینی با تأکید بر اثرات محیط زیستی

امروزه در مطالعات جغرافیایی و محیطی، بررسی و تحلیل مسایل جمعیتی از جایگاه ویژه ای برخوردار است و رویکردهای نوین آن، فراتر از بررسی تعداد صرف جمعیت، بررسی ابعادی چون پراکنش و توزیع جمعیت در پهنه های جغرافیایی است که خود از ارکان آمایش و مدیریت سرزمین می باشد. در مطالعات جدید جمعیتی، به این مسأله پرداخته می شود که به این دلیل که جماعات انسانی در تعامل پویا و دوسویه با منابع طبیعی و محیط پیرامون خویش هستند، هرگونه تغییر در شرایط محیطی بر شیوه زیست و معیشت جوامع و نیز کمیت و کیفیت جمعیت و خصوصیات جمعیت در یک پهنه جغرافیایی اثرگذار است و همچنین نحوه برخورد و بهره برداری یک جمعیت با محیط نیز برمحیط زیست اثرات مختلفی خواهد داشت. علاوه برآن شیوه های بهره-برداری از منابع طبیعی زمین و توجه به پایداری این منابع از دغدغه های اساسی در جهان امروز است. این مقاله با ماهیت مروری – ترویجی بوده و از روش کتابخانه ای برای گردآوری اطلاعات استفاده نموده است. در تجزیه و تحلیل اطلاعات نیز از روش توصیفی و تحلیلی بهره گرفته شده است. در این نوشتار ضمن بررسی اجمالی این اثرات، به ابعاد گوناگون جمعیت در فرآیند توسعه پایدار به با رویکردهای اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی ، سیاسی و محیطی پرداخته شده است و نتایج عمده جمعیت و ویژگی های آن بر توسعه پایدار در ابعاد مختلف آن تشریح گردیده است.

کلیدواژه ها:

جمعیت ، توسعه پایدار ، توسعه پایدار سرزمینی ، اثرات محیط زیستی ، محیط-زیست