بررسی و جایگاه برنامه ریزی شهری در کیفیت زندگی شهری نمونه موردی شهر نوشهر

کیفیت زندگی شهری، امروزه به عنوان یکی از مسایل اساسی مورد توجه اندیشمندان علوم شهری است. در منابع مختلف، تعاریف متفاوتی از کیفیت زندگی ارایه شده است. در نگاه می توان کیفیت زندگی را، شرایط عینی مطلوب محیطی و ارزیابی مثبت فردی از این شرایط تعریف کرد. در عین حال، مقیاس مطالعه و روش مطالعه کیفیت زندگی نیز، پیرو قانون خاصی نیست. در رشته های مختلف علمی همچون، پزشکی، علوم اجتماعی، برنامه ریزی شهری، جغرافیا و ... هر یک بسته به تخصص خود، کیفیت زندگی را مورد مطالعه قرار داده اند. تعیین نوع شاخص ها، نحوه تحلیل، روش به کار برده شده، مقیاس مطالعه و به طور کلی تمام ابعاد مطالعاتی در بررسی کیفیت زندگی، مرتبط با هدف اصلی مطالعه و تخصص پژوهشگر است. در این رساله، هدف اصلی تحلیل طبقه بندی کیفیت زندگی شهری در شهر نوشهر است. روش این پژوهش از انواع روش های توصیفی- تحلیلی است. برای تبیین کیفیت زندگی در محله های شهر نوشهر، از داده های پرسشنامه ای و داده های مستخرج از منابع دیگر استفاده شده است. برای تعیین حجم نمونه ی مورد مطالعه، از رابطه ی کوکران بهره برده و تعداد 380 نفر در سطح محله ها توزیع شده است. نتایج حاصل از تحقیق نشان می دهد که، عوامل سازنده کیفیت محیط در این بافت عملکرد مناسبی نداشته و در رضایت مندی مردم از محیط زندگی شان تاثیر منفی داشته است، به طوری که به گفته مسولان شهر، همواره شاهد اسکان اقشار کم درآمد و مهاجرین در بافت قدیم و تشدید جدایی گزینی اکولوژیک در این منطقه هستیم. به علاوه در بافت های جدید نیز علیرغم برنامه ریزی از قبل انجام شده، بحران کیفیت همچنان وجود دارد اما به نظر می رسد عوامل تاثیرگذار در ادراک کیفیت محیط باتوجه به خصیصه های فردی و سکونتگاهی در این بافت ها متفاوت از بافت قدیم باشد. پر واضح است که، هدف این پژوهش بررسی متغیرهای فردی (اقتصادی، اجتماعی و کالبدی) موثر بر رضایت مندی شهروندان از کیفیت محیط زندگی در بافت قدیم و جدید شهر نوشهر است تا با تبیین علمی تر تاثیرگذار بر کیفیت زندگی، الگوهای مناسب تری جهت برنامه ریزی های آتی ارایه گردد.

کلیدواژه ها:

کیفیت زندگی ، شاخص های کیفیت زندگی ، شهر نوشهر ، برنامه ریزی شهری ، جهانی شدن شهرها