از بافت فرسوده تا باز آفرینی شهری

بالا بودن وسعت بافت های فرسوده شهری و آسیب پذیر بودن این فضاها در برابر سوانح طبیعی و آسیب های اجتماعی و کاهش رونق هسته اولیه شهرها، از مسایلی است که امروزه توجه حوزه ی شهرسازی را به خود جلب کرده است. مطالعات آسیب شناسی نوسازی بافت های فرسوده که به طور سیستماتیک به بررسی وتحلیل آسیب های کالبدی -فیزیکی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی در شهر می پردازد؛ از مراحل مهم برنامه ریزی شهری است. رویه و رویکردهای بهسازی شهری در سیر تحول و به تکامل رسیدن خود از بازسازی، باززنده سازی، نوسازی و توسعه مجدد به بازآفرینی و نوزایی شهری تکامل یافته و در این مسیر، روند رو به رشدی را از حوزه توجه صرف به کالبد به عرصه تاکید بر ملاحظات اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و هنری پشت سر گذاشته اند. در این پژوهش، با استفاده از روش های توصیفی و تحلیلی و بررسی اسناد مکتوب در بستر تاریخی، به وسیله بررسی دو مسیر اصلی که شامل تبیین خط سیری که بهسازی و نوسازی شهری را به بازآفرینی و نوزایی شهری پیوند می زند و دیگری، مفهوم شناسی رویکرد بازآفرینی شهری و تبیین اصول، راهبردها و فرایند آن و با هدف دستیابی به باز آفرینی شهری و پس از آن نوزایی شهری همراه با توسعه ی پایدار پرداخته می شود

کلیدواژه ها:

بافت فرسوده ، بازآفرینی شهری ، بهسازی ، مرمت ، نوسازی