انسان، طبیعت و معماری از منظر توسعه ی پایدار

حیات به طور کلی در محیط پایدار توسعه و رشد مییابد. انسان، عوامل محیطی را شناخته و بدون رابطه صحیح بامحیط زیست، امکان تکامل کالبدی و کیفی نمیتواند وجود داشته باشد. معماری، تنها زمانی میتواند نقش خود رادر این عصر به خوبی حفظ کند که گسست خود با محیط را به فراموشی سپرده و همگام با محیط اطرافش، باردیگر قد علم کند. بهترین طراحی پایدار در معماری، طرحی است که بتواند نیازهای اجتماعی، اقتصادی،تکنولوژیکی و زیستمحیطی را با هم فراهم آورده و نتیجه آن بتواند توسعه پایدار را نوید دهد. بقای پایدار انسان و محیط انسانی وابسته به حفظ و تداوم تعادل جهان زیستی است. رویکرد معماری پایدار بر این مبنا قرار دارد که نسبت به پیامدهای مخرب فعالیتهای انسان بر محیط زیست پاسخگو باشد. این امر بدین معناست که برنامه توسعه طوری تنظیم شود که حداقل آسیب زیست محیطی را به دنبال داشته باشد

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، معماری پایدار ، طراحی پایدار