تاثیر درجه آزادی و شدت میدان مغناطیسی در افزایش عیار سنگ آهن مگنتیت دار به روش جدایش مغناطیسی مطالعه موردی

معدن سنگ آهن بند نرگس در شمال استان اصفهان، در حدود 70 کیلومتری شمال شرقی شهرستان بادرود واقع گردیده است از آن-جا که سنگ آهن بندنرگس از نوع مگنتیت میباشد لذا میتوان با دانهبندی مناسب و استفاده از جداکننده مغناطیسی، عیار آنرا بالا برد. در بیشتر سنگهای معدنی، تجمع اولیه کانی با ارزش کمتر از آن است که بتوان آنرا مستقیما برای تولید محصولات نهایی به روش متالورژی یا شیمیایی مورد استفاده قرار داد. نخستین گام در آرایش بیشتر مواد معدنی، خرد کردن آن ماده با هدف آزاد کردن کانی یا کانیهای با ارزش، از سایر کانیهای تشکیل دهنده سنگ معدنی است. همراه با کاهش ابعاد سنگ معدن، کانیهای با ارزش به صورت آزاد نمایان میشوند. در عمل آزادسازی کامل کانی ها به ندرت حاصل میشود، حتی اگر سنگ معدن به اندازه ابعاد دانههای کانی مدنظر خرد شود. بنابراین تعیین درجه آزادی کانیهای با ارزش سنگ معدن آسیا شده، برای مشخص کردن کارآیی عملکرد فرآیند جدایش مغناطیسی در فرآوری مواد، از اهمیت ویژهای برخوردار است. در پرعیارسازی به روش مغناطیسی، کلیه ذرات تشکیل دهندهی یک کانسنگ تحت تاثیر نیروی مغناطیسی قرار میگیرند. نیروی مغناطیسی تنها برروی ذراتی با خواص مغناطیسی اعمال میشود و نیروی ثانویه و یا ترکیبی از نیروهای مختلف بر کلیه ذرات( مغناطیسی و غیر مغناطیسی) در جهات مختلف موثر هستند. در این تحقیق با مطالعه ی مقاطع صیقلی تهیه شده از تجزیه سرندی و آزمایش لوله دیویس، جهت تعیین درجه آزادی و شدت میدان، و نیز تستهای انجام شده، مشخص گردید که میتوان در ابعاد بهینه(150 میکرون) و شدت میدان مغناطیسی 2000 گوس، بعد از سه مرحله جدایش مغناطیسی به عیار 60,85 درصد آهن که قابل استفاده در صنعت میباشد با بازیابی 85,21 درصد دست یافت.

کلیدواژه ها:

درجه آزادی ، شدت میدان مغناطیسی ، جدایش مغناطیسی ، عیار ، بازیابی