مبلمان شهری در جدال با حفظ هویت

امروزه مبلمان شهری از اصلی ترین مولفه ها در طراحی و برنامه ریزی شهری بوده که به عنوان جزیی از کل شهر تعبیر می شود و بخشی انکار ناپذیر از هویت و ساختار شهری بشمار می رود. و اهمیت طراحی و توسعه و بسط مبلمان شهری با تنوع و نوآوری فراگیر در سطح جامعه و شهرها بر کسی پوشیده نیست. بدیهی ست هر آنچه که به شهر هویت ببخشد موجبات آسایش و رفاه شهروندان را نیز فراهم خواهد نمود. بنحوی که بعنوان متمایز کننده بارز شهرها نیز می توان از آن نام برد. حتی پیشنیان ما نیز به ضرورت مبلمان شهری پی برده و از آن بهره برده، و ارتقاء سطح کیفی زندگی شهری را تجربه کرده اند. کیفیت مبلمان شهری می تواند در هویت بخشی به اماکن و شهرها موثر بوده و در القاء بصری حس زیبایی کمک شایانی نماید. اما متاسفانه مبلمان شهری نیز همانند معماری شهری و شهرسازی دارای الگویی اصیل و بومی منطبق با فرهنگ ایرانی نبوده و حتی بعضا می تواند با فرهنگ ما نیز در تضاد و تقابل باشد و همچنین تداعی کننده سایر فرهنگ ها و یا تهاجم فرهنگی باشد. برآورده سازی نیاز مقطعی و نسنجیده، بدون مطالعه تجهیزات مبلمان شهری و عدم لحاظ فرهنگ و هویت و سنت می تواند مخاطراتی برای سلامت روحی و روانی شهروندان را بدنبال داشته، که اهمیت توجه و پرداختن به آنرا دو چندان می کند. عدم پشتوانه هویت بومی و فرهنگ ایرانی، ناسازگاری با اقلیم و سنت ها، بی شباهتی به ارزش های نهادینه شده در جامعه در رابطه با مبلمان شهری، متقابلا عدم آرامش شهروندان را باعث خواهد شد. سوال اینکه : آیا می توان هویت از دسته رفته را مجددا بازیافت چگونه می توان با دانش روز دنیا تعامل داشت، و ضمن حفاظت هویت از آن علوم و دانش برخوردار شد در این پژوهش ضمن بازخوانی و یادآوری تعاریف مویلفه های کلان موضوعی، با به کارگیری روش توصیفی و تحلیلی و از طریق مطالعات اسنادی قصد پاسخگویی به سوالات مطروحه را دارد.

کلیدواژه ها:

مبلمان شهری ، جدال فرهنگی ، حفظ هویت ، پشتوانه تاریخی ، فرهنگ ملی