تعیین ضرایب میرایی در مدل تحلیلی یک شبکه دولایه با اتصال گویسان

نیروهای مقاومی که در طی دوره های تناوب تولید می شوند و با تلف کردن انرژی باعث از بین رفتن ارتعاش می گردند، نیروهای میرایی نام دارند. میرایی با درجات متفاوت در سازه ها وجود دارد، اما ماهیت و اندازه آن به طور کامل مشخص نیست. به عبارت دیگر میرایی فرآیندی است که در آن دامنه ارتعاش آزاد به آرامی کاهش می یابد. میرایی در همه سازه ها موجود است. یکی از انواع سازه هایی که کمتر به میرایی آن پرداخته شده است سازه های فضاکار می باشند. شبکه های دولایه خانواده مهمی از سازه های فضاکار می باشند که فضاهای گسترده ای را پوشش می دهند. سیستم های صنعتی ارتقاء یافته متعددی در ساخت این شبکه های دولایه به کار می روند که یکی از معروف ترین آن ها سیستم اتصال گویسان می باشد. در کار حاضر یک مدل عددی از یک شبکه دولایه با سیستم اتصال گویسان، که قبلا در آزمایشگاه ساخته شده و نسبت های میرایی مودی آن اندازه گیری شده بود، در نرم افزار اجزای محدود تهیه گردید. سپس با استفاده از روش بهنگام سازی مدل اجزای محدود و کمینه سازی تفاوت بین نسبت های میرایی مودی تجربی و نسبت های میرایی مودی حاصل از مدل اجزای محدود، ضرایب میرایی المان های میراگر در مدل محاسبه گردید. مدل اجزای محدود بهنگام شده حداکثر خطای بیست درصد را برای نسبت های میرایی مودی نشان می دهد که با توجه به ماهیت پیچیده ی میرایی در شبکه های دولایه، حاکی از دقت قابل قبول مدل بهنگام شده و به تبع ضرایب میرایی محاسبه شده است.

کلیدواژه ها:

میرایی ، شبکه دولایه ، سیستم اتصال گویسان ، بهنگام سازی مدل