بررسی و عملکرد روش های هوشمندسازی جهت بهینه سازی خروجی سدهای بتنی با استفاده از برنامه ریزی SQR

واضح است که طراحی شکل مناسب تر اثر بسیار قابل ملاحظه ای بر اقتصادی بودن و افزایش ایمنی یک سد دارد. عموما طراحی شکل یک سد براساس تجربه طراح، آزمایش های مدل و روش های سعی و خطا صورت می پذیرد. در طراحی به روش سعی و خطا ابتدا یک طرح اولیه ارایه شده و سپس تحلیل می گردد. چنانچه این طرح اولیه الزامات و خواسته ای طراحی را ارضا کند، قابل قبول واقع می شود. در این تحقیق به علت حجم و هزینه بالای ساخت سدها سد بتنی وزنی که قبلا اجرا شده اند ابعاد و حجم آنها با استفاده از الگوریتم ژنتیک بهینه شده و با توجه به شرایط موجود در هر یک از آنها تنش های وارده کنترل شده و با مقایسه با روش SQP در نهایت طرحی بهینه برای هر کدام از سدها معرفی خواهد شد. در پژوهش حاضر با معرفی و تدوین توابع هدف و نیز پارامترهای متغیر موثر در طراحی سدهای وزنی، با استفاده روش های هوشمند الگوریتم ژنتیک و SQP اقدام به بهینه سازی مقاطع آنها گردید. پس از تهیه برنامه هریک از مدل های، نمونه از سد وزنی احداث شده مورد بررسی قرار گرفت که نتایج بدست آمده حاکی از دقت مناسب مدل های معرفی شده است. نتایج نشان داد که استفاده از روش SQP جهت بهینه سازی حجم سدهای وزنی بتنی موثر بوده و حجم سد را به اندازه ای که شرایط پایداری سد تامین گردد، کاهش می دهد.

کلیدواژه ها:

سد وزنی بتنی ، الگوریتم ژنتیک ، برنامه ریزی درجه دوم متوالی ، تابع هدف ، بهینه سازی