تحلیل عددی سیستم مرکب میخکوبی و دیواره دیافراگمی در گودبرداری خاک های خیلی سست دانه ای

پروژه های عمرانی به طور روزافزون در مواجه با مسایل ژیوتکنیکی، نظیر احداث شیب های مصنوعی و پایدارسازی شیروانی های طبیعی، گودبرداری ها، حفاری و ترانشه زنی بوده و نیازمند حایل سازی مناسب و افزایش ایمنی برای گودبرداری جهت جلوگیری از صدمات جانبی و مالی و باقی ماندن سازه های مجاور در شرایط مطلوب می باشد. انتخاب روش مناسب پایدارسازی که بتواند پاسخگوی نیازهای موارد اجرایی و الزامات مقررات قانونی باشد یک نیاز اولیه برای اکثر پروژه ها (خصوصا در مناطق شهری) می باشد. این انتخاب اولیه و اجرای آن، تاثیر غیرقابل انکاری در ایمنی، کیفیت اجرا، هزینه تمام شده و برنامه زمان بندی کل پروژه را داشته و از اهمیت بسزایی برخوردار است. در این پایان نامه به مطالعه عددی پایداری گود شهری با اعماق مختلف در خاک ماسه ای سست با استفاده از سیستم مرکب میخکوبی و دیوار دیافراگمی و با بهره گیری از نرم افزار المان محدود Plaxis پرداخته شده است. نتایج حاصل از این مطالعه نشان می دهد که ضخامت دیوار دیافراگمی تاثیر چندانی بر روی ضریب اطمینان و مقدار جابجایی ها ندارد. این در حالی است که با افزایش عمق نفوذ دیوار دیافراگمی از 25 / 0 برابر عمق گود به نصف عمق گود نسبت به کف گود، باعث کاهش 50 درصدی جابجایی ها می شود. در این حالت نیز ضریب اطمینان تغییر چندانی نمی کند. این نتایج زمانی حاصل می شود که طول میخکوبی تا حدود 2 / 1 عمق گود در داخل خاک نفوذ کرده باشد.

کلیدواژه ها:

گودبرداری ، پایدارسازی ، ضریب اطمینان ، تغییرشکل