سنجش و ارزیابی میزان تاب آوری کالبدی بافت فرسوده شهری در برابر زلزله (نمونه موردی: محله ناصریه شهر کرمان)

امروزه عمدتا شهرها و جوامع سکونتگاهی در مکان هایی ایجاد یا بنا شده اند که به لحاظ مخاطرات طبیعی در معرض وقوع انواع سوانح طبیعی و یا به دلیل پیشرفت های تکنولوژی در معرض انواع سوانح انسان ساخت هستند وجوامع در سراسر جهان به طور فزاینده از بلایا ناشی از خطرات طبیعی، منازعات و فوریت های انسانی یا رویداد های ساخته دست بشر متاثر می شوند. این بلایا اغلب در اشکال، شدت و محل های غیر منتظره رخ می دهد که در عمل پیشگیری یا اقدام در مورد تمامی این تهدید ها را غیر ممکن می سازد. افزایش تاب آوری شهر ها در برابر بلایا طبیعی به ویژه زمین لرزه ها به میزان زیادی در کاهش این خسارات و همچنین زمان بهبودی جوامع موثر است. این پژوهش کاربردی است و با استفاده از روش توصیفی - تحلیلی، با هدف شناسایی شاخص ها و عوامل موثر بر تاب آوری کالبدی به سنجش و مقایسه زیر معیارهای کالبدی تاب آوری در محله ناصریه شهر کرمان می پردازد. جامعه آماری پژوهش را ساکنین محله ناصریه تشکیل می دهد . تعداد60 پرسشنامه بین ساکنین این محله توزیع شده است پایایی ابزار تحقیق با استفاده از آلفای کرونباخ 0/56 برآورد شد که گویای هماهنگی نسبتا برخودار است. و به منظور پردازش اطلاعات جهت تجزیه و تحلیل محدوده مورد مطالعه از نرم افزار SPSS,GIS استفاده شده است. در نهایت شاخص های کالبدی (دسترسی، مقاومت زیرساخت و کیفیت ابنیه) بر میزان زلزله مورد بررسی و تحلیل قرار گرفت، که نتایج حاصله نشان می دهد که شاخص کیفیت ابنیه بیشترین اثر را در تاب آوری کالبدی در محله ناصریه، دارا می باشد.

کلیدواژه ها:

تاب آوری کالبدی ، بافت فرسوده ، آسیب پذیری ، شهر کرمان