چالش توسعه ورزش همگانی در مقابل ورزش قهرمانی

تعاریف مختلفی از مفهوم توسعه ورزش ارایه شده است. البته این مفهوم را میتوان همان سیاست ورزشی نامید .(2) این مفهوم کلی می تواند توسعه ورزش را در کلیه سطوح همگانی و قهرمانی در بر بگیرد.ضمنا سیاست ها و برنامه ریزی های مسیولین ورزشی در هر کشور می تواند بر جهت گیری ها و مفهوم توسعه در هر سطح از ورزش اثر گذار باشد. تفکیک سطوح توسعه ورزش و میزان توسعه در هر سطح غالبا بسیار مشکل و تحت تاثیر سیاستگذاران است. توجه به موفقیت کوتاه مدت از طریق فرآیندهای ویژه استعدادیابی، حمایتهای مالی و طراحی برنامه های خاص به جای سرمایه گذاری درازمدت در ورزش همگانی و عمومی با مفهوم توسعه ورزش همخوانی ندارد. ورزش همگانی مشتمل بر ساختارها، سیستم ها، فرصت ها و فرآیندهایی است که افراد جامعه را قادر می سازد در ورزش و تفریحات شرکت کنند و عملکرد خود را تا سطح دلخواه ارتقا دهند .(3) ضمنا برخی نیز نیل به اهداف اجتماعی و گسترش فعالیت بدنی را مترادف توسعه ورزش در نظر می گیرند. در مدل های پیرامیدی یا هرمی نیز توسعه ورزش همان افزایش مشارکت افراد تا رسیدن به سطح نخبه است، به طوری که سطوح پایین مشارکت ورزشی، وسیله و نردبانی برای سطح حرفه ای است. مک کی (1986) جهت گیری کلی توسعه ورزش را از سطح همگانی تا حرفه ای تعریف می کند، اما اختلاف نظر بر میزان توجه و اولویت این سطوح است. فارمرو آرنودن (1996) با بررسی چالش بین توسعه ورزش همگانی و ورزش قهرمانی معتقدند که در اکثر کشورها تعادل بین موفقیت در سطح ورزش همگانی و ورزش قهرمانی همیشه برقرار نیست. حتی این چالش در اثرگذاری یا رابطه ورزش همگانی و قهرمانی وجود دارد.روش شناسی: تحقیق حاضر از نوع مطالعات مروری است. ابتدا با بررسی پیشینه، دیدگاههای محققان و تجارب دولتها در توسعه ورزش همگانی و قهرمانی بررسی شد و هفت مدل نظری و تیوریک شناسایی گردید که پنج مدل به صورت کاربردی در کشورهای مختلف تجربه شده است که در این بین چهار فرآیند اساسی در اکثر مدلهای نظری و کاربردی وجود دارد.نهایتا این مدلها و فرآیندها به صورت تحلیلی- تطبیقی مورد بررسی قرار گرفت.