اثر سطوح مختلف خستگی عضلانی موضعی بر روی حس وضعیت مفصل زانو

آسیب باطر های زانو مخصوصا0 رباط صلیبی قدامی (ACL) درصد قابل توجهی از آسیب های اندام تحتانی را در طول رقابتهای ورزشی به خود اختصاص می دهند. با توجه به تحقیقات ( هوتمن و همکاران، (2007 به طور متوسط 2000 آسیب ACL در هر سال در دوومیدانی NCAA اتفاق می افتد. حس عمقی به عنوان حس وضعیت مفصل و حرکت مفصل تعریف شده است .(McCloskey, 1978) گیرنده های حس عمقی در عضلات، مفاصل و پوست یافت می شوند. این گیرنده ها به تغییرات در کشش و رله اطلاعات راجع به حس حرکت و وضعیت مفصل به سوی CNC برای تفسیر و ارزیابی حساس هستند. با بررسی مطالعات قیلی در زمینه اثر خستگی روی حس عمقی نتایج متناقضی ارایه شده است. اسکینر و همکاران (1986) یک کاهش توانایی در بازسازی زوایای مفصل بعد از یک سری دوهای سرعت اینتروال رو به خستگی پیدا کردند؛ اعتقاد بر این است که این کاهش به خاطر از دست دادن کارایی دوک عضلانی باشد. به نظر این محقق، دیدن یک ورزشکار خسته که به نقطه فروپاشی ( حداکثر خستگی ) در ورزشهایی مثل فوتبال و بسکتبال رسیده باشد، نادر است؛ از این رو ممکن است مشاهده خستگی به عنوان یک پیوستار از سطوح حداقل تا حداکثر مناسبتر باشد. هدف از این مطالعه بررسی سطوح مختلف خستگی عضلانی ناشی از تمرین ایزوکینتیکی روی حس وضعیت فعال مفصل (AJRS) زانو بود.