اندیشه آرمان گرای غزالی

بحث نظام های فکری سیاسی-اسلامی یا ظهور و سقوط این نظام ها موضوع مباحث متنوع بوده و اغلب با نگاهی شرقشناسانه به آن ها پرداخته شده است. درحالی که به نظر می رسد نگاه درونی و اصالت بخش به فرهنگ اسلامی و سنت می تواند تبیین تازه ای از این مباحث ارایه دهد. از این زاویه فهم و نقد اندیشه سیاسی سنتی ایران -اسلامی یکی از اساسی ترین تلاش های فکری کنونی باید باشد. این مقاله با چنین رویکردی سعی دارد در مقابل دیدگاه واقع گرایانه بر بعد آرمان گرایانه اندیشه غزالی تاکید کند و برخلاف نوشته هایی که غزالی را سیاست نامه نویس می دانند، معتقد است حتی در سیاسی ترین آثار نیز غزالی، شریعت نامه نویسی است که اصلاح جامعه را از خلال آن درس ها و توصیه های اخلاقی پی می گیرد. البته از نقش سلطان به عنوان محوری ترین مقوله گفتمان سیاسی سنتی نیست باطل نیست به طوری که اصلاح سلطان را شرط اصلاح دنیا و آخرت مردم می داند.