آزمایش و ارزیابی مزرعه عملکرد دروگر برنج تراکتوری جلوسوار و مقایسه آن با دو نوع دروگر تیلری و موتوردار موجود در کشور

آزمایش و ارزیابی عملکرد ماشین های با طراحی جدید درمقایسه با ماشین های موجود و بررسی کارایی و قابلیت های آنها اهمیت زیادی دارد. در این راستا، یک دروگر برنج تراکتوری جلوسوار قابل نصب بر روی تراکتورهای سبک شالیزاری با دو نوع دروگر موجود تیلرسوار و موتوردار مورد مقایسه و ارزیابی قرار گرفت. آزمایش های مزرعه ای برای تعیین سرعت پیشروی، ظرفیت مزرعه ای، تلفات برداشت، تعداد کارگر موردنیاز و هزینه های برداشت انجام گرفت. آزمایش ها در قالب طرح کاملا تصادفی در چهار تکرار اجرا شد. نتایج تجزیه واریانس و مقایسه میانگین داده ها نشان داد که تفاوت معنی داری بین ظرفیت مزرعه ای دروگر تراکتوری با دو نوع دیگر دروگر وجود دارد. عواملی مانند افزایش عرض کار و سرعت پیشروی موجب افزایش ظرفیت مزرعه ای دروگر تراکتوری به میزان 2/5 الی 3/5 برابر دو نوع دیگر دروگر گردید. حداکثر ظرفیت مزرعه ای در سرعت پیشروی 5/4 کیلومتر در ساعت و به مقدار 0/845 هکتار در ساعت به دست آمد. تلفات محصول در دروگر تراکتوری در محدوده دو الی سه درصد به دست آمد. در سرعت های پیشروی 2/2 و 3/5 کیلومتر در ساعت دروگر تراکتوری، تلفات محصول تفاوت معنی داری با دو نوع دیگر دروگر داشت ولی در سرعت 5/4 کیلومتر در ساعت این اختلاف معنی دار نبود. تعداد کارگر موردنیاز برای برداشت یک هکتار برنج، به شرط جمع آوری با کمباین، توسط دروگر تراکتوری چهار نفر - ساعت، دروگر تیلرسوار 9/5 نفر- ساعت و دروگر موتوردار 8/5 نفر - ساعت برآورد شد. هزینه ساعتی برداشت در هر هکتار توسط دروگر تراکتوری 79530 ریال، دروگر تیلرسوار119850 ریال و دروگر موتوردار 143026 ریال برآورد گردید.

کلیدواژه ها:

برنج ، برداشت مکانیزه ، دروگر تراکتوری ، دروگر تیلرسوار ، دروگر موتوردار