تاثیر یک دوره تمرین بادی بالانس بر هماهنگی چشم و دست زنان بزرگسال

سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 847

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

SBSP01_053

تاریخ نمایه سازی: 7 اسفند 1396

چکیده مقاله:

ورزش به عنوان یک پدیده اجتماعی در هر دوره از تاریخ واجد ویژگی هایی می شود که متاثر از شرایط اجتماعی آن دوره استو آن را از رشته های مشابه در دوره دیگر متمایز می سازد و به طور متقابل تاثیراتی دارد. فعالیتهای بدنی میتواند انعطاف پذیری،هماهنگی و قدرت افراد را افزایش دهد. از مزایای دیگر ورزش کاهش استرس، فشار خون و بهبود انعطاف و میزان متابولیک بدنمی باشد [1]. بادی بالانس ورزشی تاثیر گذار و نمونه ای از ورزشهایی است که از ترکیب و اثر چندین رشته ورزشی بهره جستهو ورزشی مستقل را به وجود آورده است. یکی از اهداف بنیان این ورزش ارتقاء سطح سلامت و تندرستی عموم افراد جامعه باکمترین هزینه و امکانات میباشد. بادی بالانس ترکیبی از حرکات ورزشی تای چی، یوگا و تمرینات پیلاتس است که موجب بهبودانعطاف پذیری و حرکت پذیری مفاصل، بهبود در دوام قدرت و قدرت عملکردی و درونی، بهبود تراکم استخوانی و سیستم تعادلبدن میشود [2]. در بسیاری از حرکات ورزشی و حتی حرکات روزمره استفاده از هماهنگی بین اجزای بدن، موجب اجرای موفقیتآمیز مهارت حرکتی میشود. با استناد به تعریف تروی (1990 ) هماهنگی یعنی الگوپذیری بدن و حرکت اندامها در ارتباط با الگوی رویدادها و اهداف محیطی است[ 3]. هماهنگی دو دستی نمونهای از حرکات هماهنگ است که در فعالیتهای روزمره،حرفه ای و ورزشی کاربرد زیادی دارد[ 4]. با بررسی های انجام شده توسط محقق پژوهشی در خصوص تاثیر ورزش بادی بالانس برهماهنگی چشم و دست یافت نشد و بیشتر تحقیقات انجام شده در خصوص دو رشته پیلاتس و یوگا بوده است لذا، هدف از تحقیقحاضر تعیین میزان تاثیر تمرینات بادی بالانس بر هماهنگی چشم و دست زنان بزرگسال بود.

نویسندگان

نگین نظری فر

کارشناس ارشد یادگیری و کنترل حرکتی دانشگاه تهران

شهرزاد طهماسبی بروجنی

دانشیار دانشگاه تهران

راضیه محمدشیرازی

دانشجوی دکتری فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات تهران