پیش بینی کیفیت زندگی بر اساس تاب آوری در نوجوانان بدسرپرست و بی سرپرست

هدف پژوهش حاضر پیش بینی میزان کیفیت زندگی بر اساس سبک های تاب اوری در نوجوانان بد سرپرست و بی سرپرست در شهرکرج بود. جامعه پژوهش نوجوانان بد سرپرست و بی سرپرست تحت حمایت بهزیستی شهر کرج بودند که با استفاده از فرمول تابچینگ وفیدل نمونه گیری در دسترس 100 نفر به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شد. پژوهش حاضر از نوع توصیفی_همبستگی است، که اطلاعاتاز طریق پرسشنامه های هنجار شده؛ کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی و مقیاس تاب آوری کانر جمع آوری شد. برای تجزیهوتحلیل داده ها از آمار توصیفی؛ میانگین، انحراف استاندارد و آمار استنباطی؛ تحلیل رگرسیون چندگانه و آزمون همبستگی پیرسوناستفاده شد. نتایج حاصل پژوهش نشان داد که بین کیفیت زندگی با تاب آوری رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین نشان دادکه تاب آوری می تواند کیفیت زندگی را پیش بینی نمایند. بنابراین می توان پژوهش های بیشتری در زمینه آموزش تاب آوری براینوجوانان بی سرپرست و بد سرپرست انجام داد.

کلیدواژه ها:

کیفیت زندگی ، تاب آوری ، نوجوانان بد سرپرست و بی سرپرست