احیای بافت های تاریخی با رویکرد بازآفرینی فرهنگ محور (نمونه موردی میدان عتیق اصفهان)

در طول سال های گذشته، بسیاری از رهیافت های بازآفرینی شهری که با هدف احیای بافت های تاریخی و مناطق فرسوده، مورد استفاده برنامه ریزان و طراحان شهری در ایران قرار گرفته اند، به دلیل نگرش تک بعدی و اغلب صرفا کالبدی و کم توجه به سایر ساختارهای انسانی ، با شکست روبه رو شده است ، این در حالیست که در بسیاری از شهرهای دنیا توجه به منابع فرهنگی و اجتماعی که نقش موثری در توسعه اقتصادی ایفا می کنند بیشتر شده و بازآفرینی بر مبنای فرهنگ یکی از رایج ترین رویکردهای بازآفرینی محسوب میشود وسیر حرکت از توجه صرف به احیای کالبد به سمت رویکردهای گسترده تری همچون بازآفرینی فرهنگی و سرمایه گذاری در راستای مراکز فرهنگی و گذران اوقات فراغت است . در همین راستا در این مقاله سعی شده است به تعریف بازآفرینی فرهنگ محور و نقش آن در بازآفرینی بافت های تاریخی و فرسو ده پرداخته شود. این پژوهش از هیث هدف، از نوع بنیادین بوده و در پی ارایه مبانی نظری و تبیین راهبردهایی برای احیای بافت تاریخی است و همچنین در راستای تفهیم بهتر موضوع مقاله ی حاضر با هدف بهبود وضعیت موجود بافت تاریخی میدان عتیق شهر اصفهان با رویکرد بازآفرینی فرهنگ محور راهبردهایی ارایه داده است. اطلاعات این پژوهش به صورت اسنادی و کتابخانه ای، مصاحبه و مطالعات میدانی فراهم شده است. با تعیین محدوده مورد مطالعه در ماتریس (SWOT) نقاط قوت، نقاط ضعف، فرصت ها و تهدیدها شناسایی شده و راهبردهای قابل قبول برای بازآفرینی محدوده موردنظر، مشخص شده اند.

کلیدواژه ها:

بازآفرینی شهری ، فرهنگ ، بافت تاریخی ، مناطق فرسوده