ضرورت بازگرداندن طبیعت به محیط زندگی و بازی کودکان در شهر

زندگی کودکان در شهرهای معاصر، زمینه پژوهشی پیچیده و تازه ای را برای سیاستمداران، جامعه شناسان، معماران و برنامه ریزان شهری فراهم آورده است. تغییرات گسترده در میانه قرن بیستم، جنبش مدرنیسم و تبدیل بسیاری از سکونتگاه های روستایی و سنتی به شهر و گسترش شهرنشینی و پدیده زندگی کلانشهری، سبب شده است که کودکان امروز در محیط انسان ساخت و به دور از محیط طبیعی متولد شوند و رشد کنند. ازآنجایی که کودکان ذاتا موجوداتی زیست دوست و طبیعت خواه متولد میشوند، بهترین رابطه کودک با طبیعت، تجربه و لمس آن است. ایجاد مناظر مثمر شهری امکان این فعالیت، جستجو و در نتیجه رشد و خلاقیت کودکان را فراهم میکند . همچنین کودکان محیط های طبیعی شهر را برای بازی به محیط های مصنوع شهری ترجیح میدهند. طبیعت به عنوان بستر رشد طبیعی تمام موجودات، با فراهم آوردن امکان فعالیت، بازیهای جمعی و مشارکتی، مهارت های اجتماعی کودک را تقویت میکند. لذا باید در برنامه های توسعه شهری برای بازگرداندن طبیعت به منظر شهری و افزایش تماس و تعامل آن با کودکان تلاش کرد . این مقاله به اهمیت و جایگاه طبیعت در زندگی کودکان میپردازد و برآن است تا با ارایه راهکارهایی جهت هرچه بیشتر شدن نقش طبیعت در زندگی کوکان شرایط محیطی مناسب تری برای پرورش ورشد وشکوفایی استعدادها وخلاقیت آنان به وجود آورد. شیوه تحقیق در مقاله پیش رو توصیفی-تحلیلی میباشد و گردآوری اطلاعات نیز به روش اسنادی است که شامل استفاده ازمنابع کتابخانه ای و سایت های معتبر میباشد.

کلیدواژه ها:

طبیعت ، شهر ، کودک ، محیط طبیعی