تحلیل فرم ساختمانی در شهر اصفهان با رویکرد صرفه جویی در مصرف انرژی

مسکن به عنوان ساختاری کالبدی همچنان ذهن انسان را از ابتدا تاکنون به خود مشغول کرده و می توان گفت انسان بیش از هر بنای معماری از ابتدا تا انتهای زندگی اش با آن در ارتباط است. ازآنجایی که مسکن به عنوان مهم ترین بخش ساختمان سازی، بیشترین میزان مصرف انرژی را در بین سایر بناهای شهر دارد، بی توجهی به مسایل انرژی و پایداری زمینه را برای ارایه تحقیقات در این مقوله مهیا می کند؛ بنابراین در طراحی ساختمان های انرژی کارا، اصولی مدنظر است که هدف تحقیق را دربرمی گیرد و آن شامل بهره وری انرژی از طریق طراحی متناسب ساختمان است که منجر به جلوگیری از اتلاف انرژی و دریافت حداکثر انرژی های تجدید پذیر می شود، همچنین ارایه راهکارهایی جهت کاهش مصرف انرژی را می توان از دیگر اهداف برشمرد. این پژوهش به لحاظ روش تحقیق، توصیفی – تحلیلی هست و روش گردآوری داده های آن از منابع کتابخانه ای است که پس از مطالعات انجام شده بر روی مبانی و بررسی اقلیم سایت موردنظر به بررسی فرم کلی مناسب پرداخته شد و سپس با قرار گرفتن فرم در سایت و تحلیل آن با استفاده از نرم افزار دیزاین بیلدر میزان مصرف انرژی بنا محاسبه شد. برای دست یابی به بهترین میزان تعداد طبقات و جهت گیری مناسب، فرم در نرم افزار انرژی مدل شد و توسط نرم افزار موردبررسی و تحلیل قرار گرفت. حاصل این پژوهش آن شد که می توان مجموعه ای مسکونی در اقلیم اصفهان بر اساس اصول اقلیمی طراحی کرد.

کلیدواژه ها:

ساختمان ، اصفهان ، صرفه جویی ، بهره وری ، انرژی