بازآفرینی پایدار فضاهای گمشده با رویکرد مکان سوم نمونه مورد مطالعه : محله سنبلستان اصفهان

از زمانی که شهر به منزله بستر ارتباطی میان مردم و فعالیت های آن شکل گرفته، فضاهای شهری پا به عرصه ظهور گذاشتهاند، اما به تدریج با رشد علم و صنعت، فضاها معانی خود را از دست می دهند و دیگر مجالی برایتعاملات اجتماعی نمی ماند. ساخت و ساز نامناسب، کمبود فضا و عدم طراحی اصولی و انسان محور موجب ایجاد فضاهای گمشده به عنوان پدیده ای نوظهور شده است که سیما و منظر شهری را تحت تاثیر قرار داده است،سبب کمرنگ شدن فضاهایی که روزی مکان بودند، شده است. لذا هدف اصلی نوشتار حاضر ارایه راهکارهای اجرایی جهت بازگرداندن زندگی جمعی در فضاهای گمشده با استفاده از بازآفرینی این گونه فضاهاست. در این راستا، بخش نخست این پژوهش، مباحثی را در بر می گیرد که از آنها می توان به عنوان فرضیات و تیوری های پایه یاد کرد. در ادامه با انجام مطالعات میدانی و مطالعات کتابخانه ای به بررسی و استنتاج مطالب مزبور پرداخته شده است. در نهایت سعی بر طراحی فضایی است با قابلیت پاسخ گویی به نیازهای اولیه جامعه معاصر و آینده.در پایان راهکارهایی به منظور ارتقاء کیفیت محیطی و افزایش سرزندگی در فضاهای محدوده با عطف به ویژگی های مکان سوم ارایه شده است.