مطالعه تطبیقی شاخص های پایداری در محلات کلانشهر تبریز

بررسی و شناخت وضعیت محلات و تنگناهای توسعه آنها به لحاظ پایداری و توسعه پایدار در شهرها، از مسایلی است که اخیرا در فرهنگ برنامه ریزی شهری مطرح شده، اما هنوز در کشور ما جایگاه آن به خوبی طرح نشده است. امروزه، آگاهی از نقاط قوت و ضعف محلات شهری و توسعه پایدار شهر، نوعی ضرورت برای ارایه طرح ها و برنامه ها محسوب می شود . بدین منظور، هدف کلی از این مقاله مطالعه تطبیقی شاخص های پایداری محلات شهری در دو محله ششگلان و شتربان تبریز می باشد. برای دستیابی به اهداف پژوهش 5 مولفه ی مرتبط با پایداری محلات شهری(کالبدی، اجتماعی، حکل و نقل ، خدماتی و زیست محیطی) در قالب پرسشنامه 5 گزینه ای جهت پاسخگویی به جامعه نمونه پژوهش که 300 نفر از شهروندان محلات انتخابی بوده اند ارایه و جهت تحلیل داده های پژوهش از آزمون T و مدل تحلیل برازش رگرسیونی در قالب نرم افزار SPSS استفاده گردید. با توجه به میانگین ارزش هر کدام از ابعاد تحقیق که عددی زیر میانگین نظری را نشان می دهند(به جز بعد خدماتی در محله ششگلان) ، می توان گفت پایداری محله ای در محلات مورد مطالعه از وضعیت خوبی برخودار نیست و شهروندان در این خصوص ناراضی اند .یا توجه به نتایج بدست آمده، در محله ششگلان جهت ارتقا سطح پایداری محله، مولفه ی حمل و نقل و زیست محیطی و در محله شتربان مولفه اجتماعی و کالبدی از اهمیت و اولویت بیشتری نسبت به سایر مولفه ها دارا می باشند. در نتیجه عمده بسترسازی ها و برنامه ریزی ها در جهت پایداری محلات مورد نظر بایستی در زمینه ارتقاء شاخص ها و متغیرهای مربوط به حمل و نقل و زیست محیطی (در محله ششگلان) و مولفه های اجتماعی و کالبدی (در محله شتربان) متمرکز گردند.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، محله ، شاخص های پایداری ، شهر تبریز