اثربخشی بر پذیرش و تعهد بر پر بدنی توده شاخص و هیجانی یخور در مبتلا زنان به چاقی

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش بر پرخوری هیجانی و شاخص توده بدنی در زنان مبتلا به چاقی انجام شد. روش پژوهش حاضر،شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری در این پژوهش شامل کلیه زنان مبتلا به چاقی بود که با شاخص توده بدنی بیش از 30 برای درمان چاقی به ساختمان پزشکان ابن سینا در شهر تهران مراجعه نموده بودند. از میان این افراد، 30 نفر به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه کنترل( 15 نفر) و آزمایش( 15 نفر) تقسیم شدند. گروه آزمایش درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش را به صورت گروهی، در 8 جلسه 90 دقیقه ای به مدت دو ماه دریافت کرد، در حالی که گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. جهت گردآوری اطلاعات از شاخص توده بدنی (BMI) و پرسشنامه رفتار خوردن داچ (DEBQ) استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل نتایج از تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج نشان داد که میانگین نمرات شاخص توده بدنی در گروه آزمایش به طور معناداری کاهش یافته است .(P < 5/50) همچنین میانگین نمرات پرخوری هیجانی در گروه آزمایش به طور معناداری کاهش یافته است (P < 5/50)؛ بنابراین میتوان نتیجه گرفت، درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش بر کاهش پر خوری هیجانی و شاخص توده بدنی زنان مبتلا به چاقی موثر است.

کلیدواژه ها:

درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش ، پر خوری هیجانی ، شاخص توده بدنی ، چاقی