قابلیت اطمینان توصیفی در نیروگا هها

مشکلات افزایش حجم روزافزون مصرف و تقاضای برق و موانع قانونی و زیست محیطی توسعه نیروگاه های بزرگ هسته ای بطور اعم در تمام دنیا و همچنین معضلات اقتصادی احداث نیروگاه های جدید حرارتی و نگهداری از نیروگاه های نسبتاً فرسوده موجود بطور اخص در دور ه تمرکززدایی از صنعت برق کشور، بررسی و ارزیابی قابلیت اطمینان را اجتناب ناپذیر ساخته است. یکی از بهترین روش های ارزیابی در سیستم های بزرگ صنعتی، استفاده از روش چندسطحی می باشد که متضمن توجیه فنی و اقتصادی فرآیند کلی است . در این روش ارزیابی های سطوح اولیه بیشتر جنبه اجمالی داشته و بسته به نتیجه در صورتی که انجام ارزیابی در سطوح بعدی ضرورت یابد، نیازمند استفاده از امکانات و منابع بیشتری است و نتایج دقیق تری نیز ارائه می شود؛ بعلاوه در این روش همبستگی و پشتیبانی لازم مدیریتی و کارشناسی به صورت مرحله ای تأمین و تقویت می گردد. این مبحث تلاشی است در معرفی روش های مختلف ارزیابی کیفی قابلیت اطمینان از طریق ملاحظه متون و گزارش های تحقیقاتی، بعضاَ مدون سازی رویه های مورد عمل و سرانجام طبقه بندی این روش ها و مناسبت استفاده آنها در تطبیق شرایط نیروگاهی . نتیجه این تحقیق، طبقه بندی روش های گوناگون ارزیابی قابلیت اطمینان به سه سطح می باشد که سطوح اول و دوم، محورهای اصی این مبحث را تحت عنوان قابلیت اطمینان توصیفی تشکیل می دهند.

کلیدواژه ها:

قابلیت اطمینان ، قابلیت دسترسی ، فاکتورخرابی ، تعیین وضعیت ، عدد اولویت ریسک ، تأثیر بحرانی