نقش مشارکت و تعاون در اداره مدارس

آموزش و پرورش به عنوان یک نهاد اجتماعی، مسیولیت خطیر تعلیم و تربیت نسل آینده هر کشور را برعهده دارد . آمار مخاطبین آن از یک طرف و کمبود بودجه و امکانات آن از طرف دیگر، جلب مشارکت فکری و عملی مردمی را در راستای ارتقاء کیفیت آموزشی و پرورشی مدارس و کاهش تصدی گری دولت می طلبد. امروزه اغلب اندیشمندان و صاحب نظران توسعه بر این باورند که مبانی توسعه جز از طریق انسان محوری و دخالت مستقیم انسان بر سرنوشت خویش معنادار نخواهد بود. فرهنگ مشارکت و تعاون بینشی است که می تواند بر همه ابعاد زندگی انسانها سایه گستر شود . این دو کلمه از لحاظ نظری و مفهوم وجوه اشتراک زیادی دارند. یکی از معانی که برای هر دو آنها به کار می رود واژه همکاری است . مشارکت در درون تعاونیها از طریق درگیر شدن فعال اعضاء درسیاست گذاری ، تعیین خط مشی ها ، برنامهها و همچنین نظارت بر اجرای فعالیت ها، عینیت مییابد. با توجه به اینکه رویکرد اصلی این مقاله، ترویج فرهنگ همکاری، مشارکت و تعاون در اداره مدارس است . لذا سعی شده است با روش تحقیق به شیوه اسنادی و با استفاده از منابع کتابخانه ای ، از یک سو به بررسی نوشته ها و گفتارهای صاحبان خرد و اندیشه در آثار و برکات مشورت و هم فکری پرداخته و از سوی دیگر به تجارب مشارکت و تعاون در برخی از کشورها اشاره و به چند الگو از مشارکت مردم، به عنوان نمونه های مدیریت مشارکتی و تعاونی در آن مدارس اشاره شود. تا ایده مدرسه تعاونی، بهعنوان الگوی موفق در بهره مندی از خرد جمعی در اداره مدارس، سرمشق برنامه ریزان حوزه تعلیم و تربیت و سایر مدارس کشور قرار گیرد و تمام عوامل در تصمیم گیری مشارکت و امور از سطح کارگزاری و کافرمایی خارج شده و مدیریت نیز از حالت هرمی به افقی تبدیل شود.

کلیدواژه ها:

مشارکت ، تعاون ، مدیریت ، کیفیت ، مدرسه