مطالعه ی آزمایشگاهی ضریب انتقال حرارت جوشش استخری محلول الکترولیت دوجزیی،سولفات آمونیوم و مس سولفات و مدل سازی آن با استفاده از الگوریتم ژنتیک

ضریب انتقال حرارت در جوشش استخری در محلول های الکترولیت دو جزیی به محلول در حال جوشش و هم چنین به سطح حرارت دهنده )هیتر( وابسته است. در این پژوهش ضریب انتقال حرارت محلول های الکترولیت در هیتری از جنس آلومینیوم محاسبه شده است .تیوری این که میزان ضریب انتقال حرارت جوشش در محلول های الکترولیت به دلیل وقوع همزمان انتقال حرارت و انتقال جرم نسبت به آب خالص کاهش می یابد با توجه به نتایج به دست آمده از این پژوهش صادق نمی باشد بلکه در شارهای پایین انتقال حرارت جابه جایی سهم بزرگی دارد و حضور الکترولیت نسبت به آب خالص ضریب انتقال حرارت را توسعه می دهد. هم چنین در این پژوهش از دو محلول الکترولیت مس سولفات و سولفات آمونیوم استفاده شده است.هم چنین مدل های موجود به دلیل تک جزیی بودن محلول های الکترولیت و عدم استفاده برای محلول های دو جزیی در مدل های خود ، دارای خطا ی زیادی نسبت به داده های تجربی می باشند که به همین دلیل در پایان مدلی ارایه شده که تاثیر غلظت را بر ضریب انتقال حرارت جوشش در محلول های الکترولیت در نظر گرفته تا میزان خطا را با داده های تجربی کاهش دهد

کلیدواژه ها:

جوشش ، ضریب انقال حرارت ، محلول های الکترولیت دو جزیی ، الگوریتم ژنتیک