ارزیابی میدانی عملکرد آسفالت های حاوی سولفورپلیمر

راه ها شریان های حیاتی یک کشور هستند. هزینه ی راهسازی چه در بحث ساخت (هزینه های اولیه) و چه در بحث تعمیر و نگهداری (هزینه های ثانویه) جز پرهزینه ترین بخش های عمرانی هر کشوری، به خصوص کشور وسیعی چون ایران می باشد.این موضوع با افزایش راه های ساخته شده و همچنین افزایش شدت بار و تعداد ترافیک در سال های اخیر، بیشتر نمود پیدا کرده است. یکی از روش های افزایش مقاومت راه ها، اصلاح خصوصیات آسفالت است. یکی از متداول ترین روش های اصلاح خصوصیات آسفالت، استفاده از مواد اصلاح کنندهی آسفالت است. سولفورپلیمر یکی از مواد اصلاح کننده ی آسفالت است که سالیان زیادی است مورد توجه پژوهشگران قرار دارد. این ماده با حل شدن در قیر و اصلاح خصوصیات قیر باعث بهبود خصوصیات آسفالت و افزایش مقاومت آن می گردد. تاکنون تحقیقات زیادی بر روی آسفالت های حاوی سولفورپلیمر صورت گرفته است و انواع آزمایشات مخصوص بر روی این آسفالت ها انجام شده است ولی تمامی این تحقیقات در محیط آزمایشگاهی بوده است و بدین جهت، لزوم بررسی به صورت میدانی و تحت بارگذاری واقعی ترافیک احساس می شود. در این پژوهش، به بررسی محور اردکان- عقدا که سه سال پیش پروژهای با استفاده از آسفالت معمولی و همچنین آسفالت حاوی سولفورپلیمر انجام شده است، پرداخته شده است. این پروژه، یکی از پروژه های حوزهی مدیریت ساخت و توسعه یراه های اداره کل راه و شهرسازی استان یزد بوده است. اکنون پس گذشت سه سال از قرارگیری تحت بارگذاری ترافیک، با بررسی دقیق هر دو آسفالت و مقایسه ی خرابی های آنها، عملکرد این آسفالت ها مورد بررسی قرار گرفت. در این بررسی از معیار PCI برای بررسی وضعیت آسفالت استفاده شد. نتایج نشان داد که آسفالت حاوی سولفورپلیمر عملکردی بهتر نسبت به آسفالت معمولی دارد و PCI ن بیشتر از آسفالت معمولی است. با این تفاسیر و با توجه به عدم تفاوت محسوس در هزینه های اجرای آسفالت حاوی سولفورپلیمر نسبت به آسفالت معمولی، آسفالت حاوی سولفورپلیمر نسبت به آسفالت معمولی ارجحیت دارد، هر چند که در شرایط خاص و با توجه به عوامل مختلف ممکن است در موارد مختلف احتیاج بهآسفالت های متفاوت باشد.

کلیدواژه ها:

سولفورپلیمر ، اصلاح کننده های آسفالت ، بررسی میدانی ، خرابی های آسفالت