مروری بر تحقیقات انجام شده در رابطه با رفتار رشد ترک در آسفالت

پژوهش های انجام شده در رابطه با رویه های آسفالتی نشان می دهد که مکانیک شکست یک ابزار مناسب و توانا برای بررسی رفتار شکست بتن های آسفالتی و همچنین تحلیل شرایط شروع و رشد ترک در آنها است. در این مقاله به بررسی و بیان نتایج عوامل مختلف که در مقاومت رشد ترک موثرند و در تحقیقات گذشته مورد بررسی قرار گرفته اند، پرداخته شده است. نتایج این بررسی نشان داد که هر چه اندازه سنگدانه ها درشتتر باشد، مقاومت شکست بالاتری را از خود نشان می دهند. با افزایش درصد فضای خالی مخلوط های آسفالتی، چقرمگی شکست آنها کاهش می یابد. در رابطه با تاثیر نوع قیر، در مودهای بارگذاری I خالص یا I غالب، هر چقدر قیر سفت تر باشد، بار نهایی شکست و به دنبال آن چقرمگی شکست حاصل از شروع گسترش اولیه ی ترک بیشتر خواهد بود. برای مودهای بارگذاری II خالص یا II غالب، نوع قیر مصرفی تاثیر چشمگیری بر روی چقرمگی شکست ندارد. در مورد جنس سنگدانه های مصرفی نتایج بدست آمده حاکی از این است که سنگدانه های آهکی مقاومت شکست بالاتری را نسبت به سنگدانه های سیلیسی نشان می دهند. تاثیر دمای آزمایش بدین صورت است که کاهش دما تا حد پایین درجه ی عملکردی قیر باعث افزایش مقاومت شکست و از آن پس با کاهش دما، مقاومت شکست مخلوط های آسفالتی کاهش می یابد. تاثیر مواد افزودنی به این صورت می باشد که لاستیک خرد شده ( CR ) و استایرن-بوتادین-استایرن SBS بیشترین تاثیر و پلی فسفریک اسید PPA و عامل ضد عریان شدگی کمترین تاثیر را در افزایش مقاومت شکست مخلوط های آسفالتی داشتند. نتایج حاصله می تواند در انتخاب مخلوط های آسفالتی مناسب در شرایط مختلف مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

مخلوط آسفالت گرم ، گسترش ترک ، چقرمگی شکست ، دمای پایین