تاثیر پتانسیل ردوکس محیط بر سرنوشت فلزات سنگین در محیط مصبی

مصب ها همواره در معرض آلودگی های شدید از جمله ورود فاضلاب ها ی شهری و کارخانه ها قرار دارند. هدف از این تحقیق بررسی تاثیر کیفیت آب بر قدرت خودپالایی مصب در لخته کردن فلزات سنگین منگنز، سرب، روی، نیکل و مس می باشد. برای این کار ابتدا بطور آزمایشگاهی در 5 آکواریوم میزان لخته شدن فلزات بدون هیچ تغییری در میزان اکسیژن محلول محیط، در شوری های مختلف بررسی شد و در 5 آکواریوم دیگر میزان لخته شدگی فلزات در حالتی که اکسیژن محلول محیط به حد اشباع رسیده بود بررسی شد. نتایج نشان دهنده این بود که با افزایش کیفیت آب محیط آزمایش سه عنصر منگنز، نیکل وسرب بترتیب با افزایش 9 ، 20 و 26 درصدی میزان لخته شدگی مواجه می شوند در حالی که دو فلز روی و مس بترتیب با کاهش 23 و 26 درصدی میزان لخته شدگی مواجه می شوند. فلز روی که در شرایط طبیعی بطور کامل لخته می شود و هیچ مقدار باری از آن از رودخانه سفید وارد دریا خزر نمی در ادامه کار به منظور بررسی رابطه پتانسیل اکسایش-کاهش (ORP) با کیفیت آب مصب مشاهده شد که همزمان با افزایش اکسیژن محلول محیط ، ORP افزایش می یابد که این می تواند نشان دهنده این باشد که از این پارامتر می توان بعنوان یکی از پارامترهای کنترل کیفیت آب مصب استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

مصب ، پتانسیل اکسایش-احیا ، فلزات سنگین ، خود پالایی