تاثیر مخارج سرمایه ای بر رابطه میان ساختار مالکیت و عدم نقدشوندگی سهام

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر مخارج سرمایه ای بر رابطه بین ساختار مالکیت و ریسک نقد شوندگی در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران می باشد. برای دستیابی به اهداف پژوهش تعداد 100 شرکت برای دوره زمانی 1390-1395 مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان می دهد که مالکیت سهامداران نهادی بر ریسک نقد شوندگی تاثیر منفی دارد. بدین معنی که با افزایش مالکیت سهامداران نهادی میزان ریسک نقد شوندگی شرکت های نمونه کاهش می یابد. همچنین یافته ها نشان می دهد که تمرکز مالکیت بر ریسک نقد شوندگی شرکت تاثیر منفی دارد. بدین معنا که با افزایش میزان مالکیت و حضور سهامداران بزرگ تمایل برای تمرکز برای تصمیمات بیشتر شده و در مورد سرمایه گذاری در سهام میزان مخاطره کاهش می یابد. نتایج فرضیه سوم نشان می دهد که مخارج سرمایه ای بر ریسک نقدشوندگی سهام تاثیر منفی دارد. بدین معنا که افزایش میزان سرمایه گذاری در دارایی های ثابت با کاهش ریسک نقدشوندگی سهام همراه است. همچنین نتایج نشان داد که مخارج سرمایه ای بر رابطه بین تمرکز مالکیت و ریسک نقدشوندگی تاثیر مثبت دارد. بدین معنی که مخارج سرمایه ای موجب کاهش تمرکز مالکیت شده و تاثیر منفی بر نقدینگی شرکت می شود در حالی که مخارج سرمایه ای بر رابطه بین مالکیت سهامداران نهادی و ریسک نقد شوندگی تاثیری ندارد.

کلیدواژه ها:

سهامداران نهادی ، تمرکز مالکیت ، ریسک نقدشوندگی ، مخارج سرمایه ای