رابطه سبک های رهبری مدیران (رابطه مدار وظیفه مدار) با اثربخشی آنان در دوره متوسطه آموزش و پرورش

این پژوهش با هدف بررسی رابطه بین سبک های رهبری مدیران (رابطه مدار وظیفه مدار) با اثربخشی آنان در دوره متوسطه آموزش و پرورش شهر تهران در سال تحصیلی 96-1395 صورت گرفت. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه ی مدیران در دوره متوسطه آموزش و پرورش شهر تهران که در سال تحصیلی 96-1395 مشغول به فعالیت بودند، تشکیل می داد که از این میان با استفاده از جدول مورگان و روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای، نمونه ای به اندازه ی 357 نفر انتخاب و پرسشنامه در اختیار آنها قرار گرفت. روش جمع آوری داده ها براساس پرسشنامه استاندارد سبک رهبری ( متزکاس و باردنز، 1974؛ ترجمه طاهری و همکاران، 1393) و اثربخشی مدیران ( پارسونز،1998؛ نقل از خورشیدی و ذوالفقاری، 1392) انجام گرفت. پایایی پرسشنامه با استفاده از روش آلفای کرونباخ محاسبه شد که مقدار آن برای هر دو پرسشنامه بالای 0.7 به دست آمد. همین طور از روایی محتوا به منظور آزمون روایی پرسشنامه استفاده شد، که برای این منظور پرسشنامه ها به تایید متخصصین مربوطه رسید. تجزیه و تحلیل اطلاعات به دست آمده از اجرای پرسشنامه ها از طریق نرم افزار SPSS در دو بخش توصیفی و استنباطی ( آزمون همبستگی پیرسون، تی مستقل و تحلیل رگرسیون ) انجام پذیرفت. نتایج تحقیق نشان داد که بین سبک رهبری مدیران (رابطه مدار-وظیفه مدار) با اثربخشی آنان در دوره متوسطه آموزش و پرورش شهر تهران رابطه مستقیم وجود دارد؛ بین سبک رهبری مدیران رابطه مدار با ابعاد اثربخشی ( انطباق پذیری، تحقق اهداف، یکپارچکی، مشروعیت) آنان در دوره متوسطه آموزش و پرورش شهر تهران رابطه مستقیم وجود دارد؛ هم چنین یافته ها نشان داد، سبک رهبری مدیران زن وظیفه مدارتر از سبک رهبری مدیران مرد در دوره متوسطه آموزش و پرورش شهر تهران می باشد؛ مدیران زن اثربخش تر از مدیران مرد در دوره متوسطه آموزش و پرورش شهر تهران می باشند.

کلیدواژه ها:

سبک های رهبری ، سبک رهبری رابطه مدار ، سبک رهبری وظیفه مدار ، اثربخشی مدیران ، دوره متوسطه