رابطه بین سبک های رهبری با استرس شغلی و فرسودگی شغلی

هدف این پژوهش، بررسی رابطه بین سبک های رهبری با استرس شغلی و فرسودگی شغلی است. تحقیق حاضر از لحاظ هدف کاربردی و از نظر روش در زمره تحقیقات توصیفی- همبستگی می باشد. جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه کارکنان لیسانس و بالاتر شرکت کولر هوایی آبان شیراز می باشد که در زمان انجام تحقیق تعداد آنان 168 نفر بود. بر اساس جدول حجم نمونه مورگان تعداد 120 نفر به عنوان نمونه تحقیق مشخص گردید. نحوه انتخاب نمونه آماری به صورت تصادفی ساده بود که از طریق قرعه کشی از بین جامعه آماری تعداد 130 نفر از آنان انتخاب گردید و در نهایت پس از جداسازی پرسشنامه های عودت شده، تعداد 120 پرسشنامه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. ابزار گردآوری اطلاعات در تحقیق حاضر شامل سه پرسشنامه استرس شغلی استاینمتز (1997)، پرسشنامه فرسودگی شغلی مسلش (1981) و پرسشنامه سبک رهبری باردنر و متزکاس (1969) می باشد. برای تجزیه و تحلیل آماری یافته های پژوهش از آمار توصیفی و استنباطی استفاده گردید. در بخش نخست تجزیه و تحلیل توصیفی یافته ها از میانگین و انحراف معیار استفاده گردید. در بخش استنباطی از آزمون پیرسون و آزمون رگرسیون چندگانه از نرم افزار SPSS 22 استفاده شد. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که بین سبک رهبری با میزان فرسودگی شغلی کارکنان رابطه معناداری وجود دارد؛ اما بین سبک رهبری با استرس شغلی رابطه ای وجود ندارد. سبک رهبری با ضریب بتای 26 درصد به طور منفی و معناداری فرسودگی شغلی را پیش بینی می کند اما قادر به پیش بینی استرس شغلی نیست.

کلیدواژه ها:

استرس شغلی ، فرسودگی شغلی ، سبک رهبری