نقد نظریه کنش ارتباطی هابرماس
محل انتشار: اولین کنفرانس ملی پژوهش های نوین ایران و جهان در روانشناسی و علوم تربیتی، حقوق و علوم اجتماعی
سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 2,131
فایل این مقاله در 18 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
PESLSCONF01_434
تاریخ نمایه سازی:
چکیده مقاله:
کنش ارتباطی، نوعی کنش اجتماعی معطوف به حصول تفاهم می باشد. بر مبنای این نظریه، کنشگران برای رسیدن به یک درک مشترک از طریق استدلال، وفاق و همکاری با یکدیگر ارتباط متقابل برقرار می کنند و سعی می نمایند کنش های خود را از طریق استدلال با همدیگر یکپارچه و هماهنگ سازند. بر این اساس، کنش ارتباطی از دید هابرماس در پی تحقق تفاهم بوده که این تفاهم از مسیر گفت و گو حاصل خواهد شد. به این نظریه با وجود شهرت فراوان، انتقادات مهمی وارد است که در این مقاله با توجه به ماهیت و موضوع تحقیق، با استفاده از روش تحقیق اسنادی، سعی شده است مطالعات و تحقیقات موجود در این زمینه مورد بررسی قرار گرفته و به تعدادی از مهم ترین و اصلی ترین انتقادات مطرح شده اشاره شده و مورد تدقیق و توضیح بیشتری قرار گیرند و به جنبه ها و ابعاد قابل نقدی که در این مطالعات بدانها پرداخته نشده است نیز اشاره شود. یافته های این تحقیق نشان می دهد که از جمله مهم ترین انتقادات به این نظریه میتوان به وفادار نبودن این نظریه به ریشه های مارکسیستی خود، نسبی گرایی، ایده آلیستی بودن، و تکیه اش بر حقیقت توافقی اشاره کرد. در بحث جنبه های مثبت این نظریه نیز به این مسیله اشاره شده است که تاکید هابرماس بر کنش ارتباطی آزاد در جهت رسیدن به تفاهم و درک متقابل، تاکیدی با ارزش و در راستای اصول انسانی و ارزشهای اساسی بشریت است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
مهدی رفیعی
دارای دکترای جامعه شناسی اقتصادی و توسعه و عضو هیات علمی دانشگاه پیام نور مرکز زاهدان.