کاربرد منابع کربنی در بسترهای دنیتریفیکاسیون برای حذف نیترات از زهاب کشاورزی

افزایش آبیاری و بکار بردن آب های با کیفیت پایین باعث افزایش شوری و همچنین ماندابی اراضی در سال های اخیر شده است. زهکشی و آبشویی مناسب موثرترین روشی است که در شرایط کنونی می تواند برای جلوگیری از روند شور شدن اراضی به کار برده شود. یکی از مهم ترین مشکلات سیستم های زهکشی، آبشویی نیترات و ورود آن به منابع آب سطحی می باشد. افزایش غلظت نیترات در منابع آب باعث ایجاد مشکلاتی برای انسان ها و حیوان ها می گردد. فرایند دنیتریفیکاسیون یکی از راه کارهای مناسب برای حذف نیترات از آب های آلوده به نیترات می باشد. یکی از استراتژی های ممکن جهت حذف نیترات استفاده از بسترهای دنیتریفیکاسیون است. در واقع بسترهای دنیتریفیکاسیون یک تکنولوژی ساده و نسبتا ارزان هستند که در آن ها از منابع کربن جهت تسهیل دنیتریفیکاسیون استفاده می شود. شدت انجام دنیتریفیکاسیون به منابع کربنی مورد استفاده در بسترهای دنیتریفیکاسیون بستگی دارد. مواد کربنی که از آن ها در بسترهای دنیتریفیکاسیون استفاده می شود باید با محیط سازگار باشند. یعنی محصول واکنش این ماده و نیترات، نباید هیچ گونه اثر بدی روی طبیعت اطراف خود بگذارد، همچنین خود آن نباید به یک منبع آلودگی در آینده تبدیل شود. برای اینکه هزینه های ناشی از بسترهای دنیتریفیکاسیون حداقل مقدار باشد، باید موادی انتخاب شود که دوام طولانی داشته و در طول زمان در اثر واکنش زوال پیدا نکنند و همچنین ماده مورد نظر باید کمترین مزاحمت را، برای حرکت آب درون خود فراهم کند. لذا مطالعات آزمایشگاهی برای تشخیص ماده ی کربنی مطلوب باید به مدت حداقل یک سال انجام شود و سرانجام ماده ی کربنی که بین هزینه و در دسترس بودن آن و همچنین سرعت واکنش آن تعادل باشد انتخاب شود. در این مطالعه به بررسی طیف وسیعی از منابع کربن و عملکرد آن ها در بسترهای دنیتریفیکاسیون جهت حذف نیترات از زهاب کشاورزی پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

زهکشی ، آبشویی نیترات ، فرایند دنیتریفیکاسیون ، بسترهای دنیتریفیکاسیون ، منابع کربن ، ماده ی کربنی مطلوب