بررسی مولفه های اقلیمی معماری پایدار در معماری بومی روستایی (مطالعه موردی روستای کنگ)

با توجه به رشد بسیار زیاد جمعیت جهان و گذر آن از مرز هفت میلیارد نفر، میزان مصرف انرژی به شدت افزایش یافته، به طوری که ادعا شده که میزان انرژی مصرف شده در طول سال های 1970 تا 2000 برابر با انرژی مصرف شده از ابتدای پیدایش بشر تا سال 1970 بوده است، با توجه به این شدت استفاده از منابع انرژی و افزایش بی سابقه ی آلودگی های زیست محیطی به ویژه افزایش گازهای گلخانه ای در سال های اخیر، و هشدار دانشمندان در مورد این مسیله، مقوله ی توسعه پایدار از دهه ی 80 میلادی مطرح گردید.که یکی از مهمترین بخش های توسعه ی پایدار بحث معماری پایدار می باشد.( جمالی, سیاوش و منوچهر داداش زاده، 1390). بر اساس مطالعات انجام شده در رابطه با بناهای بومی و سنتی کشورمان، مشاهده می شود که اصول معماری پایدار در این بناها به طور نسبی رعایت شده است. در این میان می توان به عنوان نمونه بارزی از بومی مداری و رعایت اصول معماری پایدار، به معماری روستایی اشاره کرد. هدف از این تحقیق،بازشناخت عناصر ساختاری معماری بومی روستای کنگ در بحث اقلیم و تحلیل چگونگی تاثیر اقلیم در کالبد معماری بومی روستا و روند شکل گیری و نحوه عملکرد آن ها می باشد.

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، معماری بومی ، اقلیم ، معماری سنتی ، مسکن روستایی