مقایسه مقاومت برشی نمونه های رسی تثبیت شده با آهک و نمونه های رسی تسلیح شده با ژیوسنتتیک

از روش های بهسازی خاک های مسیله دار می توان به تثبیت با مواد افزودنی و تسلیح با المان هایی با مقاومت کششی بالا اشاره کرد. یکی از مهمترین موادی که برای تثبیت خاک های ریزدانه به کار می رود، آهک است. اضافه کردن آهک به خاک رس سبب انجام واکنش هایی می گردد که منجر به بهبود خواص اولیه خاک می شوند. امروزه استفاده از ژیوسینتتیک ها برای بهبود ویژگی های مهندسی انواع مختلف خاک ها به خوبی پذیرفته شده است. اکثر مطالعات در گذشته محدود به خاک های درشت دانه بوده و تحقیقات و مطالعات اندکی در خصوص امکان پذیری و مزایای استفاده از مسلح کننده در خاک های چسبنده انجام یافته است. در این پژوهش نمونه های تثبیت شده با درصد های مختلف آهک (0، 2، 4، 6 و 8 %) و در زمان های عمل آوری گوناگون (1، 7 و 14 روز) و همچنین نمونه های تسلیح شده با ژیوسنتتیک (ژیوتکستایل و ژیوگرید) تحت آزمایش برش مستقیم قرار گرفته اند. نتایج نشان می دهد که مقاومت برشی نمونه مسلح شده با ژیوگرید با ابعاد چشمه های 4*4 میلیمتر که بیشترین مقاومت را در بین نمونه های مسلح شده داراست، تقریبا برابر با نمونه تثبیت شده با 3% آهک در زمان عمل آوری 1 روز می باشد. مقاومت برشی نمونه های مسلح شده با ژیوتکستایل 200 گرمی و ژیوگرید با چشمه های 10*10 میلیمتر حتی کمتر از مقاومت نمونه تثبیت شده با 1% آهک در زمان عمل آوری 1 روز است.

کلیدواژه ها:

مقاومت برشی ، خاک رس ، تثبیت با آهک ، تسلیح با ژیوسنتتیک ، آزمایش برش مستقیم