بررسی رابطه بین خود انگاره با مراقبت معنوی گروهی در گروه الکلی های گمنام

هدف این پژوهش بررسی رابطه بین خود انگاره با مراقبت معنوی گروهی در گروه الکلی های گمنام (AA) شهرستان مشهد بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه افراد انجمن الکلی های گمنام (AA) شهرستان مشهد که تعداد 5950 فرد الکلی بهبود یافته می باشد. شیوه نمونه گیری تصادفی ساده و حجم نمونه طبق جدول مورگان 361 نفر می باشد. نوع تحقیق توصیفی از نوع همبستگی بود و از ضریب همبستگی پیرسون وآزمون t جهت تجزیه و تحلیل داده های استفاده گردید. ابزار جمع آوری اطلاعات عبارت بود از: پرسشنامه ی خودانگاره (SCQ) کارل راجرز و پرسشنامه معنویت و مراقبت معنوی(SSCRS). یافته های پژوهش نشان داد که بین مولفه خودانگاره با مراقبت معنوی گروهی در افراد مورد مطالعه رابطه مثبت و معنا داری وجود دارد و به طور کلی می توان نتیجه گرفت که خودانگاره می تواند حدود 35% مراقبت معنوی گروهی در افراد مورد مطالعه را تبیین کند که از نظر آماری معنی دار بود.

کلیدواژه ها:

خودانگاره ، مراقبت معنوی ، الکلی های گمنام (AA)