مقایسه جهت گیری ورزشی دو و میدانی کاران دختر و پسر در ماده های تیمی و انفرادی و رابطه آن با تعهد تیمی

جهت گیری ورزشی در واقع بیان کننده انگیزه افراد از پرداختن به ورزش را بیان می کند. پژوهش حاضر به مقایسه جهت گیری ورزشی دو و میدانی کاران دختر و پسر در ماده های تیمی و انفرادی و رابطه آن با تعهد تیمی انجام شد. تحقیق حاضر از نوع توصیفی و روش علی مقایسه ای است. بدین منظور از بین تمامی دو و میدانی کاران شهرستان داراب، با استفاده از شیوه تمام شمار، 65 نفر انتخاب شدند. برای گردآوری اطلاعات لازم، از پرسشنامه های استاندارد پرسشنامه جهت گیری ورزشی (SOQ) گیل و دی تر (1988) استفاده شد. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از تحلیل واریانس چند متغیره (MANOVA) تحلیل شد. نتایج این پژوهش نشان داد که بین جهت گیری ورزشی دو و میدانی کاران دختر و پسر تفاوت معنی داری وجود دارد (0/05≤P). همچنین نتایج نشان داد که بین جهت گیری ورزشی دو میدانی کاران رشته های ورزشی تیمی و انفرادی تفاوت معنی داری وجود ندارد (0/05> P). ضمن اینکه نتایج نشان داد که جهت گیری ورزشی با تعهد ورزشی رابطه دارد (0/05≤P).

کلیدواژه ها:

جهت گیری ورزشی ، رقابت طلبی ، هدف گرایی ، تمایل به پیروزی ، تعهد تیمی