توسعه روستایی در راستای تداوم و پایداری کشاورزی (مطالعه موردی: دهستان دشت ارزنه شهرستان باخرز)

توسعه روستایی با بھره گیری از بنیان ھای آب، خاک، اراضی مستعد کشاورزی، علم و تکنولوژی، شیوه ھای معیشت، ساختار جمعیت و غیره، به عنوان قاعده نظام سکونت و فعالیت ملی، نقش اساسی در توسعه ملی ایفا می کند و با توجه به اینکه آسیب پذیری بخش کشاورزی و جوامع روستایی از عوارض زیست محیطی نسبت به جوامع شھری کمتر است و فعالیت ھای روستایی ھیچ گاه به انحطاط و نابودی کامل کشیده نشده، لذا توسعه روستایی و توجه به توان و امکانات تولیدی نواحی روستایی، از نظر داده ھای طبیعی و نیروی انسانی پرتوان آن برای دستیابی به توسعه ملی اجتناب ناپذیر است. در دھه ھای اخیر در مورد جایگاه و اھمیت بخش کشاورزی، مباحث نظری بسیاری در قلمرو اقتصاد توسعه و برنامه ریزی، مطرح گردیده و صاحب نظران امر توسعه معتقدند که پشتوانه و محرک توسعه روستایی، توسعه کشاورزی است و کشاورزی نقش تعیین کننده ای در توسعه روستایی داشته و محور اساسی توسعه روستایی قلمداد می گردد. از آنجایی که شرایط مناسب اقلیمی و جغرافیایی در تولیدات کشاورزی نقش اساسی دارند و مکان ھای جغرافیایی که به عنوان بستر فعالیت و کارکردھای انسان تلقی می شوند، ارتباطی مستقیم و تنگاتنگ با پایداری کشاورزی دارند، این تحقیق در صدد برآمد در دھستان دشت ارزنه شھرستان باخرز، الگویی را با توجه به نظام پایداری کشاورزی، به عنوان رھیافتی کارآمد در توسعه منطقه مذکور ارایه نماید. بنابراین، ھدف کلی تحقیق حاضر، ارایه روش و الگو برای توسعه روستایی از طریق پایداری کشاورزی در منطقه مورد مطالعه می باشد و سرپرستان خانوارھای کشاورزی بخش مذکور، جامعه آماری تحقیق را تشکیل می دھند. روش تحقیق از نوع توصیفی _ تحلیلی مبتنی بر مطالعات اسنادی و کتابخانه ای و مطالعات میدانی از طریق مصاحبه و تکمیل پرسشنامه می باشد. نتایج مطالعات کتابخانه ای و بررسی ھای میدانی به عمل آمده از منطقه مورد تحقیق بیانگر آن است که شرایط اقلیمی مساعد و موقعیت جغرافیایی مناسب این منطقه، وضعیت و بستر بسیار مطلوبی را برای تولیدات کشاورزی و زیربخش ھای آن فراھم آورده است.

کلیدواژه ها:

توسعه ، توسعه روستایی ، پایداری کشاورزی ، دهستان دشت ارزنه ، باخرز