تحلیل دمایی اگزوز اتوبوس های تندرو تهران برای امکان سنجی نصب صافی جاذب دوده

در این مقاله دمای گازهای خروجی از اگزوز اتوبوس های تندرو تهران برای امکان سنجی نصب صافی جاذب دوده مورد بررسی و تحلیل قرار گرفت. از میان اتوبوس های دارای صافی جاذب دوده، دو سیستم کاملا مشابه مجهز به تکنولوژی صافی احیاء فعال از دو مسیر متفاوت شمال به جنوب و غرب به شرق، به عنوان نمونه مورد بررسی انتخاب شد و داده های مربوط به فشار برگشتی، دمای گازهای خروجی از اگزوز و دور موتور در طول دوره ی کاری جمع آوری گردید. با بررسی های صورت گرفته مشخص گردید که گازهای خروجی از اگزوز اتوبوس شاغق در مسیر شمال به جنوب نسبت به اتوبوس شاغل در مسیر غرب به شرق، دمای بالاتری داشته است. از آنجایی که توزیع دمایی گازهای خروجی از اگزوز برای این دو اتوبوس متفاوت بود، صافی های نصب شده الگوی عملکردی متفاوتی را از خود نشان دادند، به طوری که در سیستم شاغل در مسیر شمال به جنوب، احیاء غیر فعال و در مسیر غرب به شرق احیاء فعال عامل اصلی سوزاندن ذرات معلق بوده است. با توجه به در دسترس بودن هر دو نوع احیاء برای سیستم شمال به جنوب، فشار برگشتی متوسط و افت فشار بیشیینه برای این اتوبوس اعداد کمتری را نشان داد . با در نظرگرفتن کارکرد بیش از 2000 ساعت و بدون نیاز به تمیز کاری، با وجود الگوی احیاء متفاوت، هر دو سیستم عملکرد قابل قبولی را داشتند. درنهایت توجه بیشتر به بلث تعمیر و نگهداری موتور برای کارکرد هرچه بهتر صافی های جاذب دوده پیشنهاد گردید.

کلیدواژه ها:

ذرات معلق ، صافی جاذب دوده ، تللیق دمایی ، احیاء فعال ، احیاء غیر فعال