بررسی اثر مغناطش مولکول های آب بر زمان استراحت طولی موثر

یکی از روش های بررسی آسیب بافت استفاده از روش های غیر یونساز مانند تصویربرداری تشدید مغناطیسی است. در این تصویربرداری از مغناطش مولکول های آب و ماده کنتراست استفاده می شود. مطالعات مختلف نشان می دهد تزریق ماده کنتراست و تبادل آب بر منحنی های غلظت ماده کنتراست در پلاسما و بافت تاثیر دارد. این منحنی ها را می توان با تصاویر تشدید مغناطیس (ام آر آی ) در فاصله های زمانی مشخص بدست آورد و بوسیله آن ها زمان طولی موثر هر بخش (Tleff) محاسبه کرد. در اینجا پدیده تبادل آب و تاثیر مغناطش آن روی بخش های مختلف بافت که براثر پرتو غیر یون ساز بوجود می آبد بررسی شده است. معادلات مغناطش بافت با روش های عددی هیون، رانگ - کوتا و فلبرگ برای تابع ورودی های مختلف حل و نتایج ان برای مدل های دو بخشی و سه بخشی بفت بدست آمده و نتایج با شبیه سازی آماری مونت کارلو مقایسه أه است. برای داده های بدست آمده از تصاویر تشدید مغناطیسی از روش مونت کارلو استفاده شده زیرا در روش های عددی باید از برازش منحنی استفاده شود که باعث وارد شدن خطای ناشی از برازش در محاسبات می شود.

کلیدواژه ها:

تصویربرداری تشدید مغناطیسی ، روش عددی ، روش اماری ، زمان استراحت طولی موثر ، مدل دو و سه بخشی بافت