بررسی جایگاه نمادین آب در معماری ایرانی- اسلامی

سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 447

فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NCCLP02_018

تاریخ نمایه سازی: 22 دی 1396

چکیده مقاله:

آب به عنوان مایه حیات و زندگی اهمیتی فوق العاده در دیدگاه ها، فرهنگ ها و اساطیر دنیا داشته و نقش آن فراتر از نقش عملکردی به مثابه نمادی از پاکی، زایش و زیبایی مورد توجه قرار گرفته است. در ایران باستان، آب به عنوان، نقش پیام آور روشنایی و پاکی به شمار می رفت و از ارزش زیادی برخوردار بود. معماری ایرانیان با توجه به ویژگی منطقی و بومی آن همواره درصدد بوده است تا به بهترین نحو ممکن از امکانات محیط و آب که یکی از مهمترین آنها به شمار می رفته است، استفاده نماید و جدای از بحث عملکرد و نیاز فیزیکی همواره به دنبال آن باشد تا از وجه جمال و کمال آب نیز در ساخت بنا استفاده کند، لذا آب به عاملی در جهت سکون، تطهیر و آرامش بدل می شود و در معماری انواع بناها وارد می شود که بارزترین حضور آن را در مساجد و باغ ها شاهد هستیم. مقالظ حاضر با بررسی مختصر نقش آب در اساطیر و باورهای نخستین به دیدگاه های موجود درباره آن، در ایران قبل و بعد از اسلام پرداخته است و سپس نگاهی اجمالی به استفاده از آب در معماری مساجد و باغ های ایرانی می اندازد.

نویسندگان

محمدحسین عابدی

گروه هنر و معماری، دانشکده معماری، واحد علوم و تحقیقات دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

عبدالغفور جان زمین

دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه معماری، موسسه غیرانتفاعی شمس، گنبد کاووس، ایران

محسن خراسانی

دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه معماری، موسسه غیرانتفاعی شمس، گنبد کاووس، ایران