بررسی آزمایشگاهی ازدیاد برداشت نفت به روش شوری کم در یکی از مخازن کربناته ایران

سیلاب زنی شورآب دریا در بسیاری از تست های آزمایشگاهی و میدانی موجب ازدیاد برداشت ثانویه و ثالثیه نفت شده است. گستردگی واکنش ها و فعل و انفعالات در این نوع سیلا بزنی، محققان را به بررسی و یافتن سازو کارهای اصلی و حاکم در این فرآیند سوق داده است . برای توصیف برای برهم کنش ها، مکانیزم های متعددی بیان شده که از آن جمله می توان به مهاجرت ذرات ریز، افزایش PH ، تبادل چند یونی و انبساط لایه دوگانه الکتریکی اشاره کرد، اما هیچکدام به دلیل پیچیدگی در برهم کنش سنگ/ سیال به عنوان یک مکانیزم جامع مورد قبول واقع نشده اند . تاکنون آنچه که بیشتر در تحقیقات گذشته عنوان شده است، ایجاد حالت ترشوندگی مساعدتر با تزریق آب دریا می باشد . آب دریا توانایی افزایش آب دوستی را دارد. یون سولفات در آب دریا می تواند شرایط ترشوندگی سطح کربناته را مخصوصا تغییر دهد. در این مقاله به صورت آزمایشگاهی اثر کاهش شوری آب تزریقی بر روی بازیافت نفت مطالعه شده است وبازیافت نهایی آن با آب سازندی با شوری بالا مقایسه شده است . مشاهده شده است که کاهش شوری آب تزریقی باعث افزایش بازیافت نفت در مقایسه با آب سازند در دمای مذکور می گردد . به همین ترتیب در این کار نیز ضریب بازیافت آب دریا بعنوان آب با شوری پایین در مقایسه با ضریب بازیافت آب سازندی بیشتر بوده و به ترتیب در حدود 85.54% و 64.83% درجای مغزه بدست آمده است

کلیدواژه ها:

ازدیاد برداشت نفت ، تزریق آب با شوری کم ، تغیر ترشوندگی ، یون های ایجادکننده پتانسی