مطالعه برهمکنش داروی مهار کننده پروتیاز HIV نلفیناویر با کمپلکس هیستون –H1DNA توسط روش های طیف سنجی

سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 331

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

BSCONF05_139

تاریخ نمایه سازی: 22 دی 1396

چکیده مقاله:

بررسی برهمکنش بین داروی نلفیناویر و کمپلکس هیستونDNA– H1 در PH=6/8 توسط روش های طیف سنجی صورت گرفته است . DNA دارای دستور العمل های ژنتیکی می باشدو برای توسعه بیولوژیکی موجودات زنده و ویروس مورد استفاده قرار میگیرد. هیستون ها وظیفه فشرده سازی و سازماندهی DNA کروموزومی را بر عهده دارد. 142 پیوند در هر نوکلیوزوم ما بین هسته هیستونی و DNA به وسیله پیوند های هیدروژنی نیز وجود دارد. نلفیناویر داروی مهار کننده پروتیاز HIV است و برای درمان سرطان هم موثر مباشد فرمول شیمیایی آن CH32H45N5O4Sو وزن مولکولی آن 568/874 گرم بر مول می باشد این دارو از طریق مهار پروتیاز باعث تولید ویروس نابالغ و بدون خاصیت عفونتزایی میشود. از عوارض جانبی ان ، فقدان لیپیدها در خون ، کاهش گلوکز، مشکلات کبدی می توان اشاره کرد. نتایج حاصل از طیف سنجی نشری نشان داد که کمپلکس هیستونDNA– H1 می تواند طیف فلورسانس نلفیناویر را خاموش کند که نشان دهنده کاهش قطبش پذیری است که موید تشکیل کمپلکس است ، در نتیجه ساز و کار خاموشی از نوع استاتیک است. از طریق معادله استرن - ولمر، تمایل پیوند بین کمپلکس هیستونDNA – H1 و لیگاند را بدست آوردیم. نمودار استرن - ولمر دال بر این است که برهمکنش نلفیناویر -بر روی کمپلکس هیستونDNA– H1 دارای یک دسته جایگاه پیوندی است. همچنین از نمودار ونت هوف پارامتر ها و نیرو های دخیل در برهمکنش را بدست اوردیم .در طیف نشری رقابتی از اتیدیوم بروماید و اکریدین اورنج استفاده کردیم که در اثر افزایش لیگاند تغییر قابل توجهی در طیف نشری دیده نشده است ، که نشان دهنده اتصال لیکاند به شیار می باشد.

نویسندگان

مژگان محمدحسین زاده نقندری

گروه بیوشیمی و بیوفیزیک، واحد مشهد، دانشگاه آزاد اسلامی، مشهد، ایران

جمشید خان چمنی

گروه بیوشیمی و بیوفیزیک، واحد مشهد، دانشگاه آزاد اسلامی، مشهد، ایران

محمدرضا صابری

دانشکده داروسازی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، ایران