بررسی و واکاوی منظر سازی باغ ژاپنی با رویکرد نمادگرایی

تحقیق در مورد سبک های باغسازی و پارکسازی تاریخی، چراغ راهنمای طراحان منظر در جهت آشنایی مردم با فرهنگ و آداب و رسوم هر تمدنی است و در این بین باغ سازی ژاپنی جزو قدیمی ترین انواع سبک های باغ سازی میباشد. ژاپن، سرزمینی است با تنوع جغرافیایی بالا و به همین دلیل به درک مستقیم و ارتباط با دنیای محسوس اهمیت داده می شود. هدف از خلق یک باغ ژاپنی خلق فضایی است که دارای ارزش های والای انسانی باشد. باغ ژاپنی از یک سو امتداد معماری و از دیگر سو طبیعت مجسم است. برآورده کردن نیازهای جسمی و روحی انسان از مهمترین خصلت های طراحی باغ است. در این میان، باغ ساز شرقی، باغ را فضایی مقدس می داند و نه صرفا زیبا و مفرح و در این رهگذار به مفاهیم بینشی در طراحی خود توجه می کند و به این جهت است که در منظرسازی ژاپنی نمادگرایی به اوج خود میرسد و تا نهایت ممکن مینی مالیستیک میشود . در باغ ژاپنی عناصر صرفاً به نمادی از طبیعت تبدیل میشود و حتی عناصر طبیعی نیز در آن جا استحاله گردیده، به گونه ای که مثلاً حتی شن و ماسه به عنوان نماد آب استفاده میشود و گاهی یک تک درخت، نماد یک پوشش گیاهی می شود. در واقع در منظرسازی ژاپنی، احساس آرامش جایگزین احساس قرارگیری در یک طبیعت بکر و وحشی میشود و به سمت نمادگراتر شدن و مینی مالیستی شدن پیش میرود. پژوهش حاضر روند نمادگرایی و مینی مالیستی شدن ساختار فضایی باغ سازی ژاپن را بررسی نموده و ویژگی ها و عناصر اصلی و نمادین باغ ژاپنی را در بستری از مقایسه با سبک های دیگر باغسازی، با رویکرد نمادگرایی؛ بصورت خلاصه بیان می نماید.

کلیدواژه ها:

پارکسازی ، منظرسازی ، باغ ژاپنی ، نمادگرایی ، مینی مالیستی شدن