ایجادحس تعلق به مکان در طراحی مجتمع های مسکونی

الگوهای رفتاری و تعاملات اجتماعی میان ساکنین مجتمع های مسکونی نقشی از کالبد عناصر محیطی همان مکان را در خود دارند و نیز همین سنت سکونت باعث تغییراتی در کالبد عناصر محیطی می گردند. ادراک انسان تحت تاثیر عناصر محیطی مکان سکونتی و فرهنگ رایج بین ساکنین شکل می گیرد. بنابراین، زندگی و ادراک انسانی تعامل یا تفاعل مستمر بین ساختار ادراکی و عوامل محیطی و فرهنگی او است. بخش های مربوط به درک فضا اختصاص به حواس انسانی دارد که پایه روانشناختی مشترک بین تمام انسانها است ولی فرهنگ بدان ساختار و مفهوم می بخشد. همین پایه حسی پیش فرهنگی است که محقق بایستی در مقایسه الگوهای همجواری یک فرهنگ با همان الگوهای فرهنگ دیگر به کار گیرد. هدف این پژوهش جستجوی رابطه میان ویژگی های تاثیرگزاری عناصر کالبدی مجتمع مسکونی و تعاملات اجتماعی میان ساکنین آنها و استخراج احکام تاثیر گذار بر این فاکتور می باشدامروزه با رشد جمعیت، طراحی مسکونی و محلات مسکونی بدون توجه به نیازهای ساکنان آنها صورت میگیرد.فضاهای مسکونی امروز از درک روح انسان و حس تعلق اجتماعی به دور شده اند و به همین دلیل توجه به عوامل موثر در تعلق به مکان در محله و تعمیم آن به واحدهای همسایگی امروز یکی از ضرورتهای مهم در عرصه طراحی محیطهای مسکونی هست.شناخت و ادراک فرد از یک مکان از شرطهای اولی برای ایجاد حس تعلق به مکان هست .ازاینجهت آرامش، ایمنی و امنیت محیط، رضایتمندی و آسایش افراد ازجمله عوامل ادراکی هستند که افراد را برای رسیدن به حس تعلق کمک میکنند .در این پژوهش با استفاده از روش تحقیق مورد پژوهی و استفاده از راهکارهای ترکیبی دادههای گردآوریشده از طریق مشاهده، بررسی منابع، به بیان راهکارها و پیشنهادهایی جهت تقویت حس تعلق به مکان در کاربری مسکونی ارایه میگردد.

کلیدواژه ها:

حس تعلق ، مجموعه مسکونی ، رضایتمندی مکان ، الگوواره های ذهنی ، عوامل ادراکی ، مجموعه مسکونی