اثر آهن و روی بر برخی ویژگی های مورفولوژیک گیاه آفتابگردان

در گیاه آفتابگردان افزون بر دانه ها، برگ ها و گل ها نیز اهمیت دارویی دارند. عناصر کم مصرف آهن و روی برای رشد این گیاه ضروری است که جذب آنها در خاک های اسیدی صورت می گیرد. با توجه به بالا بودن اسیدیته خاک های ایران، بگارگیری منابع خاکی آهن و روی کارایی بالایی در رشد و نمو گیاه ندارد. چون برخی ویژگی های مورفولوژیک نظیر ارتفاع بوته ، تعداد برگ و در نهایت میزان گلدهی متاثر از کاربرد عناصر کم مصرف است، کاربرد محلول پاشی برگی برای رفع این مشکل موثر است. در این پژوهش با محلول پاشی منابع آهن و روی در شرایط گلخانه، تاثیر متغیرهای کودی این دو عنصر بر ویژگی های مورفولوژیک آفتابگردان بررسی شد. آزمایش ها با تیمارهایی از محلول پاشی سولفات آهن، سولفات روی و سولفات آهن و روی، در 3 تکرار و در قالب طرح کاملا تصادفی صورت گرفت و نتایج با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون چند دامنه ای دانکن آنالیز شد. نتایج نشان داد افزودن سولفات آهن بیشترین تاثیر را در ارتفاع بوته و تعداد برگ دارد. کاربرد همزمان محلول های سولفات آهن و روی در افزایش ارتفاع بوته ها اثر هم افزایی داشت اما در افزایش تعداد برگ ها این اثر مشاهده نشد. به نظر می رسد آهن و روی به دلیل تاثیر در افزایش هورمون های رشد گیاهی سبب افزایش ارتفاع بوته ها می شوند.

کلیدواژه ها:

آفتابگردان ، سولفات روی ، سولفات آهن ، عناصر کم مصرف ، ویژگی های مورفولوژیک