کاربردهای منطق فازی

منطق فازی اولین بار در پی تنظیم نظریه مجموعه های فازی به وسیله پروفسور لطفی زاده ( 1965 م ) در صحنه محاسبات نو ظاهر شد. واژه فازی به معنای غیر دقیق، ناواضح و مبهم ( شناور ) است. منطق فازی بیش از بیست سال پس از 1965 از درگاه دانشگاه ها به بیرون راه نیافت زیرا کمتر کسی معنای آنرا درک کرده بود. در اواسط دهه 80 میلادی قرن گذشته صنعتگران ژاپنی معنا و ارزش صنعتی این علم را دریافته و منطق فازی را به کار گرفتند. کاربرد این مبحث در علوم نرم افزاری را می توان به طور ساده این گونه تعریف کرد: منطق فازی از منطق ارزش های صفر و یک نرم افزارهای کلاسیک فراتر رفته و درگاهی جدید برای دنیای علوم نرم افزاری و رایانه ها می گشاید، زیرا فضای شناور و نامحدود بین اعداد صفر و یک را نیز در منطق و استدلال های خود به کار می گیرد. منطق فازی از فضای بین دو ارزش برویم یا نرویم ، ارزش های جدید شاید برویم یا می رویم اگر یا حتی احتمال دارد برویم را استخراج کرده و به کار می گیرد. در این مقاله سعی بر معرفی و تشریح منطق فازی و کاربردهای آن شده است.

کلیدواژه ها:

مجموعه های فازی ، سیستم های فازی ، منطق فازی ، کاربرد منطق فازی