بررسی اثر بخشی آموزش مهارت های زندگی بر افسردگی، اضطراب، فشار روانی، پرخاشگری و تاب آوری در معلولین ضایعه نخاعی

آسیب نخاعی به عنوان یک اختلال ناتوان کننده بوده که پیامدهای جسمی و روانی شناختی از قبیل فسردگی اضطراب فشار روانی پرخاشگری و کمبود تاب اوری در افراد معلول ایجاد می کند لذا تحقیق حاضر با هدف بررسی اثر بخشی آموزش مهارت های زندگی بر افسردگی، اضطراب فشار روانی، پرخاشگری و تاب آوری در معلولین ضایعه نخاعی بود. مواد و روش ها : مطالعه حاضر یک تحقیق آزمایشی که از بین 60 معلول ضایعه نخاعی شهر داراب در سال 1395 به طور تصادفی ساده 50 نفر معلول 25 نفر آزمایشی 25 نفر گواه انتخاب شدند. برای جمع آوری داد ه ها در پیش آزمون و پس آزمون از مقیاس افسردگی، اضطراب و فشار روانی لاویبوند و لا ویبوند ( 1995 ) مقایس پرخاشگری باس و دورکی ( 1975 ) مقایس تاب آوری دیوید سون و کانر ( 2003 ) استفاده شد. پایایی ابرازها با روش محاسبه آلفای کرونباخ احراز گردید. در این تحقیق از آزمودنی های هر دو گروه پیش آزمون گرفته شد و سپس به مدت 3 ماه هر هفته به مدت 60 دقیقه گروه آزمایش مورد آزمایش ده مهارت اساسی زندگی توانایی تصمیم گیری، توانایی حل مساله، توانایی تفکر انتقادی، توانایی تفکر خلاق، توانایی ارتباط، توانایی روابط بین فردی، توانایی خودآگاهی، توانایی همدلی، توانایی مقابله با هیجان و توانایی مقابله با فشار روانی قرار گرفتند. پس از اتمام آموزش پس آزمون اجرا گردید. به منظور تجزیه و تحلیل آماری داده ها از روش تی تست مستقل استفاده شد. یافته ها: نتایج تحلیل آماری نشان داده که بین نمرات آزمون در مقیاسه ای افسردگی، اضطراب فشار روانی، پرخاشگری و تاب آوری در پیش آزمون _ پس آزمون تفاوت معناداری وجود دارد. نتیجه گیری: آموزش های مهارت های زندگی باعث کاهش شاخص های منفی سازگاری روانی ( افسردگی، اظطراب، فشار روانی، پرخاشگری) و افزایش شاخص مثبت سازگاری روانی ( تاب آوری) بود. این افراد پس از آموزش توانستند با جامعه و خانواده و اطرافیان از تعامل بهتری برخوردار باشند و دچار آسیب های روحی و روانی کمتری شوند.